29 Δεκεμβρίου 2014

 



20 συγγραφείς,ποιητές και κριτικοί βιβλίων στέλνουν τις ευχές τους για το 2015
και διαλέγουν αναγνώσματα του  2014.
 από την Χαριτίνη Μαλισσόβα
Μέρες που είναι οι ευχές δίνουν και παίρνουν.
Και τα δώρα επίσης.
Ανάμεσα στις προτεραιότητές μας όταν επιλέγουμε δώρα,είναι και τα βιβλία.
Τα βιβλία,που κάποιοι συγγραφείς ή ποιητές έγραψαν κι έφτασαν στα χέρια μας.
Η σελίδα και η γράφουσα,έχοντας έναν χρόνο παρουσίας στις Διαδρομές κι έχοντας φιλοξενήσει πάνω από 40 συγγραφείς και ποιητές και περισσότερα
από 50 βιβλία ,δεν θα μπορούσαν παρά να φιλοξενούν τις ευχές αγαπημένων συγγραφέων και ποητών για τους αναγνώστες μας,σε ό,τι αφορά τα βιβλία,αλλά και τις δικές τους αναγνωστικές επιλογές της χρονιάς που φεύγει.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο ταξίδι από εκείνο που μας χαρίζουν τα βιβλία και δεν υπάρχει πιο ωραία περιπλάνηση,από την αναγνωστική.
Ας φροντίσουμε οι επιλογές μας να είναι τέτοιες και τόσες,ώστε να καλύπτουν την ανάγκη μας άλλοτε για ξεκούραση,άλλοτε για να πάμε τη σκέψη μας βήματα πιο πέρα.
Καλό είναι να ξεχωρίζουμε τα βιβλία που επιλέγουμε,χωρίς όμως να γινόμαστε απόλυτοι ή να κατευθυνόμαστε στις επιλογές μας επηρεασμένοι από εύπεπτα ή δυσνόητα αναγνώσματα.
"Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται.είπε ο Κικέρων,ενώ ο Φ.Κάφκα έλεγε πως τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.
Ο Μπόρχες διατείνεται :πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης,
ενώ ο Μαρσέλ Προυστ έλεγε πως "Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε, εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο"

Κατά τον Disney "Υπάρχουν περισσότεροι θησαυροί στα βιβλία από ό,τι σ’ ολόκληρη τη λεία των πειρατών στη Νήσο των Θησαυρών.",ενώ για τον Auden:"Ένα καλό βιβλίο δεν είναι αυτό που διαβάζουμε, αλλά αυτό που διαβάζει εμάς."

Βεβαίως,υπάρχει κι εκείνη η μερίδα-ευτυχώς μικρή-των ανθρώπων που ενοχλούνται,χλευάζουν ή και αντιδρούν βίαια στα βιβλία.Σε εκείνους απαντώ με τα λόγια του Φρόυντ:"Τι πρόοδος! Τον Μεσαίωνα θα με καίγανε στην πυρά. Τώρα, καίνε στην πυρά τα βιβλία μου."

Τέλος,θα χρησιμοποιήσω τη φράση του Μ.Δουκίδη,ο οποίος είπε:Δυστυχώς, τα βιβλία και το Ίντερνετ δεν φτάνουν. Είναι χρήσιμα, αλλά δεν μπορούν να σου μάθουν πολλά για τη ζωή. Δεν μπορείς, με μόνο εφόδιο τα βιβλία, να γίνεις πιλότος. Ούτε να μάθεις να κάνεις ποδήλατο, κολύμπι. Χρειάζεσαι αληθινές εμπειρίες, χρειάζεσαι πρακτική εξάσκηση και χρειάζεσαι κάποιον άνθρωπο να σου δείξει τα βασικά.

Εύχομαι σε όλους μια καλή νέα χρονιά,γεμάτη από υγεία,αγάπη,δημιουργικότητα και πολλές αναγνωστικές απολαύσεις.
Χ.Μ

 


 
 
Θανάσης Βασιλείου
(Συγγραφέας,μεταφραστής,συνεργάτης εφ.Καθημερινή)
 
Από το «επί γης ειρήνη», η καλή είδηση ―ευχή με σκήπτρο― είναι ότι οι κάτω των εξήντα ζήσαμε δίχως πόλεμο: «μια ανωμαλία για την οποία μπορούμε να υπερηφανευόμαστε» λέει ο Hans Magnus Enzensberger στο «Γλυκό τέρας Βρυξέλλες» (Νεφέλη)…
Αλλά «η φαντασίωση του ανταγωνισμού ως οδού σωτηρίας είναι το υποκατάστατο της πολεμικής σύγκρουσης» αντιλέγει ο ογδονταενιάχρονος Zygmunt Bauman στο «Πλούτος και Ανισότητα» (εκδ. Οκτώ), ευχόμενος δικαιότερη κατανομή του επιούσιου…
Όμως, αν δεν δούμε τι θα κάνουμε με την «Κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου» ― με τη βοήθεια του φιλοσόφου Maurizio Lazzarato (εκδ. Αλεξάνδρεια)― τότε, σαν τον Λόρκα, «ας μη ζητήσουμε ολόκληρο το ψωμί, αλλά μισό ψωμί κι ένα βιβλίο»…
Σε μέρες άχθους και δυνατοτήτων, oι ευχές ― υγεία, αγάπη, κουράγιο, ευ πράττειν και ευ ζην― προκύπτουν από σπινθήρες παροικονόμησης των βιβλίων∙ από ελπίδα∙ από σκευές αυτογνωσίας: «Αν ήταν να ζήσω αιώνια, πώς θα ζούσα αύριο;» ― του Άλλαν Πέρσυ στο «Φραντς Κάφκα: 99 μαθήματα» (Πατάκης).
Τέλος, ειδικά για τον Βόλο, θα πρότεινα τη θαυμάσια λογοτεχνική σπουδή στον δήθεν μικροαστικό καθωσπρεπισμό που δίνει με τον «ΜακΤίγκ» ο Frank Norris (από την πολύτιμη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg ― την οποία διευθύνει χρόνια τώρα ο καλός φίλος, Βολιώτης συγγραφέας και μεταφραστής, Α.Κ. Χριστοδούλου).
 
 
 
 
Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
(ποιητής,μεταφραστής,φιλόλογος)



Καλή είναι μια χρονιά για έναν αναγνώστη, όταν στο τέλος της μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του τουλάχιστον πέντε-έξι βιβλία, για τα οποία είναι βέβαιος πως σύντομα θα θέλει να τα ξαναδιαβάσει, θα θέλει δηλαδή να εισέλθει άλλη μια φορά στο σύμπαν που κάθε καλό βιβλίο, με πεντακόσιες λέξεις ή με πεντακόσιες σελίδες, δημιουργεί. Ας ευχηθούμε οι εκδότες να εκδώσουν μερικά τέτοια βιβλία το νέο έτος και, κυρίως, να καταφέρουμε οι αναγνώστες να τα ξεχωρίσουμε μες στον σωρό. Για να είναι το 2015 μια καλή αναγνωστική χρονιά.

Τα πέντε (ποιητικά) βιβλία που ξεχώρισα το 2014 είναι:
α) Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ «Ποίηση 1963-2011» (Καστανιώτης)
β) Κική Δημουλά «Δημόσιος καιρός» (Ίκαρος)
γ) Κώστας Καναβούρης «Έσπασε» (Μελάνι)
δ) Δώρα Κασκάλη «Ανταλλακτήριο ηδονών» (Σαιξπηρικόν)
ε) Υβ Μπονφουά «Ποιήματα», μτφ. Μάρκος Καλεώδης(Περισπωμένη)
 
 
 
Γιάννης Δούκας
(Ποιητής,μεταφραστής)
 
Ευχή μου, γιορτινή και μη, είναι να μην ξεχνάμε, γράφοντας και διαβάζοντας βιβλία, ότι, όπως θα έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος, «η αρετή μας/ είναι η αμοιβαία μας χρησιμότητα». Κι έτσι να προσπαθούμε, αναγνώστες και συγγραφείς, να θεμελιώσουμε, ακόμη και στη μεγαλύτερη μαυρίλα, δεσμούς ακατάλυτους ανάμεσά μας και με την εποχή (κάποιες φορές και ερήμην της). Ώσπου να φτάσουμε στη λέξη αυτή που «επιμένει στη συνάντηση».
Ανάγκη παρηγοριάς, αυτή που μας γυρίζει στα κλασικά και τα δοκιμασμένα: τα Ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη (Ίκαρος), σε νέα συμπληρωμένη έκδοση, με επιμέλεια Δημήτρη Δασκαλόπουλου.
Τα Άπαντα του Μπόρχες (Πατάκης), σε τρεις τόμους, μεταφρασμένα από τους Αχιλλέα Κυριακίδη (τα πεζά) και Δημήτρη Καλοκύρη(τα ποιήματα). Κοντά σ’ αυτά, ο Δημόσιος καιρός της ευαίσθητης παλμογράφου Κικής Δημουλά (Ίκαρος).
Τέλος, η Ιστορία ως επιστήμη και ως παρέμβαση: οι Δίκες των Δοσιλόγων του Δημήτρη Κουσουρή και τα Μνημεία της λήθης της Άννας Μαρίας Δρουμπούκη(Πόλις).


Ισίδωρος Ζουργός
(Συγγραφέας)
 
Αυτές τις γιορτινές μέρες να τις περάσουμε με ειρήνη, αγάπη αλλά και βιβλία, παλιά και καινούρια.
Ένα ξεφύλλισμα στον Παπαδιαμάντη δε θα έκανε κακό όπως κι ένα ζεστό αναγνωστικό χουχούλιασμα στις παγωμένες χούφτες ενός παραμελημένου παιδιού μέσα από τον χιονισμένο κόσμο του Ντίκενς. Ένας Τσέχωφ ίσως με ένα έλκηθρο ή ένα κρυφοκοίταγμα στην παιδική ηλικία του Ναμπόκωφ, πάντα εκεί στη απέραντη χώρα.
Μια πρόσφατη Μάρω Δούκα επίσης, ένας μελαγχολικός Σκαμπαρδώνης του Νοεμβρίου κι εξάπαντος ένα σεπτό κερί στον Μένη Κουμανταρέα, που μας ανέθρεψε – μας ανάστησε καλύτερα κι έφυγε ξαφνικά αφήνοντάς μας, γενναιόδωρος όπως πάντα, τον Θησαυρό του χρόνου.

 
 
 Γιώργος Θεοχάρης
(Ποιητής)
"Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες σας να έχουν καλή υγεία και να ανεβάζουν τα επίπεδα της φιλαναγνωσίας όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο ποιοτικά, όλο και πιο απαιτητικά!"
Οι ελληνικοί τίτλοι που ξεχώρισα το 2014 είναι:
-Μάρως Δούκα: Έλα να πούμε ψέματα, Πατάκης
-Μέλπως Αξιώτη: Ρεπυμπλίκ - Βαστίλλη, Άγρα
-Χρήστος Οικονόμου: Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα. Πόλις
-Χρήστος Αρμάντο Γκέζος: Η λάσπη, Μελάνι
-Σταύρος Σταμπόγλης: Εν ονόματι της Άνοιξης, Γαβριηλίδης
καθώς και την έκδοση των Απάντων του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη από τον Κέδρο

 
 

 Νίκος Κυριαζής
(Καθηγητής Οικ.τμήματος Παν/μίου Θεσσαλίας,συγγραφέας)
 Για το 2015 εύχομαι να έχουμε όλοι θάρρος
και να είναι ο πρώτος χρόνος οικονομικής ανάκαμψης.
 
Ανάμεσα στα βιβλία που διάβασα το 2014 ξεχωρίζω:
-Daron Acemoglou και JamesRobinson (καθηγητών στο ΜΙΤ και το Harvard) “Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη” (Λιβάνης), όπου παρουσιάζεται για το ευρύ κοινό η θεσμική θεωρία της ανάπτυξης.
-Η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Χρόνη “Η ευθύνη του Μαΐου” (Καστανιώτης) που χαρακτηρίζεται από βαθύ συναίσθημα, ποικιλία γραφής και “καβαφική” έμπνευσή από την ελληνική ιστορία. -Ελένη Κεκροπούλου “Σαν τα κυνηγημένα αγρίμια” (Ωκεανός) που αφορά την πρώτη περίοδο της τουρκοκρατίας, με μια πραγματικά συγκλονιστική περιγραφή της πολιορκίας της Χαλκίδας από τον Μωάμεθ Β΄.
-Ισίδωρος Ζουργός, “Σκηνές από το βίο του Ματίας Αλμοσίνο” (Πατάκης) μια θαυμάσια ιστορική περιπλάνηση στον 17ο αιώνα, την ιατρική, την οικονομία και την κοινωνία σε πολλές χώρες. -Γιώργος Λεονάρδος “Το τελευταίο κρασί” (Ωκεανός) που αναφέρεται στην σχετική άγνωστη περίοδο των διαδόχων του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
 
 
 
 
 
Αύγουστος Κορτώ
(Συγγραφέας)
Εύχομαι σε κάθε άνθρωπο να κυνηγά την ευτυχία που δικαιούται, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.
 
Και μες στο 2014 ξεχωρίζω τη 'Γιορτή της ασημαντότητας' του Κούντερα, το 'Τελευταίο αίνιγμα' της Marisha Pessl, τη 'Νίκη' του Χρήστου Χωμενίδη, και το '1Q84' του Μουρακάμι.
 
 
 
 
Διονύσης Μαρίνος
(Συγγραφέας,Ποιητής,Δημοσιογράφος)

 Είθε τα βιβλία να βρουν τους αναγνώστες κι αυτοί το δρόμο των λέξεων. Έτσι και αλλιώς αμφότερα τα μέρη δοκιμάζονται από ψευδολογίες, ραδιουργίες, ατασθαλίες και λοιπές ασθένειες του μυαλού και του σώματος.
Τα βιβλία που ξεχώρισα:
1. Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν – Juan Gabriel Vasquez (εκδ. Ίκαρος)
2. Κύριε διοικητά – Romain Slocombe (εκδ. Πόλις)
3. Πιο βαθιά και από την άβυσσο – Manes Sperber (εκδ. Καστανιώτης)
4. Ο ποταμός της μνήμης – Richard Powers (εκδ. Εστία)
5. Υπεραιχμή – Thomas Pynchon (εκδ. Ψυχογιός)
 
 
 
 
 
Αμάντα Μιχαλοπούλου
(Συγγραφέας)
 
Η ευχή μου είναι να γίνουμε πιο στοχαστικοί, πιο υπομονετικοί και ταυτόχρονα πιο δύσπιστοι, βραδύτεροι στους ρυθμούς- άρα και καλύτεροι αναγνώστες.
 
Τα βιβλία που ξεχωρίζω:
"Ταξιδιώτης και φεγγαρόφωτο" του Άνταλ Σερμπ (εκδ. Χίλων) για τον αριστοτεχνικό χειρισμό της οικογενειακής ζωής και της επιθυμίας φυγής.
"Φάλκονερ" του Τζον Τσίβερ για την σπαρακτική περιγραφή της ανθρωπιάς μέσα στη φυλακή και της βαρβαρότητας έξω από αυτήν.
"Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό για την δεξιοτεχνική διασταύρωση των πεπρωμένων.
"Το αίμα νερό" του Χάρη Βλαβιανού για την ακρίβεια της λέξης και τον χειρισμό του βιώματος.
"Αγάπη/Love" του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη για την ατμοσφαιρική κατάδυση στο πηγάδι μιας αλλοιώτικής αγάπης.
 
 
 


 
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
(Συγγραφέας,Ποιητής)

Εύχομαι να γυρίσει κι άλλος κόσμος, πολύς, στο πολύ και καλό διάβασμα. Και κυρίως στις συζητήσεις, ακόμα και στους καβγάδες, για τα βιβλία εκείνα που αλλάζουν το πώς σκεφτόμαστε και πώς ζούμε.
Θεωρώ σημαντικό να ανακαλύψουμε ξανά το μεγαλείο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, να διαβάσουμε το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης (εκδ. Άγρα).
Αλλά και να σκαλίσουμε στις νέες εκδόσεις, όπου πάντα ανακαλύπτουμε θαυμάσια βιβλία. Διαλέγω το μυθιστόρημα του Frank Norris ΜακΤίγκ-Μια ιστορία από το Σαν-Φρανσίσκο (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Gutenberg). Ξεχωρίζω τους Κιβδηλοποιούς του André Gide (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εισαγωγή: Αλεξάνδρα Σαμουήλ, εκδ. Πόλις) και πιάνω τον χαρτοκόπτη μου για να κόψω τις σελίδες και να διαβάσω τα δοκίμια του Βασίλη Βασιλικού που στεγάζονται στον πολύ κομψό τόμο Περί Λογοτεχνίας και Άλλων Δαιμονίων (εκδ. Gutenberg).
Η Μαρία Μήτσορα πάντα με καταπλήσσει με την καλοδουλεμένη πρόζα της. Στο βιβλίο Από τη μέση και κάτω (εκδ. Πατάκης): Δεκαπέντε διηγήματα γεμάτα με φράσεις που φωσφορίζουν. Δεκαπέντε ιστορίες που παίζουν με τα όρια του εφήμερου,με τα τεχνάσματα της Τύχης, με τα πεπραγμένα του Πεπρωμένου.

Αννίτα Παναρέτου
(Συγγραφέας) .

Μέσο ανακουφιστικής απόδρασης, με εγγυημένη επιτυχία: αυτό είναι το βιβλίο -κατά την προσωπική μου εκτίμηση στην στενόχωρη συγκυρία που βιώνουμε.
Το βιβλίο μπορεί να μας μεταφέρει στο χρόνο και στο χώρο που θα επιλέξουμε, να μας περισπάσει, να αναβιώσει προσωπικές και συλλογικές αξίες, να προτείνει διαφορετικές οπτικές, να εκτρέψει τις οικογενειακές και φιλικές συζητήσεις από το αναμάσημα της «κρίσης», να βοηθήσει, αποφασιστικά εν τέλει, να πορευτούμε με κάπως πιο φορτισμένες τις μπαταρίες των αντοχών μας.
Εδώ και χρόνια, οι αναγνώσεις μου έχουν στραφεί στην Ιστορία, όπου και όπως μπορεί να ενέχεται μέσα σε ένα βιβλίο. Λόγω και της τωρινής ερευνητικής μου ενασχόλησης, εφέτος έπιασα στα χέρια μου παλαιότερες εκδόσεις, συνήθως με αρχειακό υλικό.
Δεν μπορώ, έτσι, να αναφερθώ σε βιβλία που ξεχώρισα από την παραγωγή του 2014, οπότε περιορίζομαι να ευχηθώ, για το 2015, υγεία σωματική και ψυχική και πολλά και καλά αναγνωστικά ταξίδια.
 
 
 
 Χρίστος Παπαγεωργίου
(Ποιητής
Οι ευχές, ας μου επιτραπεί, είναι ένα είδος προσωπικής, ατομικής αλλά και συλλογικής παρηγορίας, εγώ θα ήθελα όμως δράσεις, θα ήθελα πράξεις, ώστε να μην λιποθυμούν τα παιδιά στο σχολείο από υποσιτισμό, να μην πεθαίνουν οι γέροντες παρατημένοι σε κάποιο κρεβάτι, σε κάποιο άθλιο νοσοκομείο της χώρας, να μην αυτοκτονούν οι άνθρωποι κατεστραμμένοι οικονομικά, να βρουν δουλειά οι άνεργοι, να μην κοιτούν το ταβάνι άτομα γεμάτα κατάθλιψη, και να ενσωματώνονται σταδιακά και ομαλά οι ξένοι, που φτάνουν στον τόπο μας κατατρεγμένοι από πολέμους και εμφυλίους. Σημαντικές οι ευχές λοιπόν, που και ανέξοδα απευθύνουμε ο ένας στο άλλον, που και εύκολα εκστομίζονται, όμως ξεκινώντας από το κράτος και φθάνοντας στον τελευταίο Έλληνα πολίτη, οφείλουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να δραστηριοποιηθούμε, να εφαρμόσουμε κοινωνικές πρακτικές, και τέλος, έστω και παραμυθιακά, να περάσουμε και αυτές τις γιορτές με χαρά και αγάπη, με τη σκέψη μας στον συνάνθρωπο που υποφέρει, με το μυαλό μας σε εκείνους, που αδύνατοι και φτωχοί, δε μπορούν να αποκτήσουν ακόμη και τα ουσιώδη και τα άκρως απαραίτητα.
Πέντε βιβλία που ξεχώρισα
Μάρω Δούκα: «Έλα να πούμε ψέματα». Ο εμφύλιος στην Κρήτη και ειδικότερα στα Χανιά. (Πατάκης)
Μαρία Σκιαδαρέση: «Χάλκινο γένος». Μυθιστόρημα εποχής που διαρκεί δυο αιώνες. (Πατάκης)
Χρήστος Οικονόμου: «Το καλό θα’ ρθει από τη θάλασσα». Τέσσερα διηγήματα που διαβάζονται και ως σπονδυλωτό μυθιστόρημα. (Πόλις)
Δημήτρης Πετσετίδης: «Επί τέσσερα» Ο εμφύλιος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. (Εστία)
Χ.Α Χωμενίδης: «Νίκη». Η ιστορία της μητέρας του συγγραφέα που έζησε από μωρό τη φρίκη του πολέμου και της πρόσφατης Ιστορίας μας. (Πατάκης).
 
 
 
 
 
Ν.Σιδέρης
(Ψυχίατρος,Συγγραφέας) 


Εύχομαι σε καθεμιά και καθένα να ζήσει τουλάχιστον μία φορά κάτι σαν όνειρο: Ένα απόγευμα σε μια παραθαλάσσια πλατεία, όπου άνθρωποι χαζεύουν και μιλάνε. Και κάποιες στάσεις και κάποια λόγια να μαρτυρούν ότι κάποιοι έχουν τόσο πολύ αγαπήσει κάποια που διάβασαν, ώστε έχουν γίνει πια συστατικό της δικής τους αίσθησης του κόσμου: Ψυχή –τ’ άλλο όνομα του βιβλίου. Βιβλίο –τ’ άλλο όνομα της ψυχής.
 
Τα βιβλία που ξεχώρισα:
• Αμάντα Μιχαλοπούλου, Η γυναίκα του θεού, Καστανιώτης:
Όπου η γυναίκα καλείται να καλύψει την έλλειψη [του] Θεού.
• Γιώργος Λαμπράκος, Ψηφιακός Νάρκισσος, Γαβριηλίδης:
Όταν ο νάρκισσος συναντά το τραγικό στη ζωή του: την αδυναμία να αισθανθεί και να εσωτερικεύσει το τραγικό.
• Αννίτα Παναρέτου, Ψυχής Εγκώμιον, εκδόσεις της Εστίας:
Η ανάγκη να γίνει λόγος μαρτυρίας ό,τι έχει ήδη γίνει λόγος άλλης τάξης.
• Κατερίνα Σχινά, Καλή και ανάποδη. Ο πολιτισμός του πλεκτού, Κίχλη:
Ξεπλέκοντας τους μηχανισμούς της πλέξης και της αναπαράστασης της πλέξης.
• Αργυρώ Μουντάκη, Το κορίτσι του Πέτρου, Μεταίχμιο:
Εκεί που οι δύσκολες συναντήσεις ανάμεσα σ’ αγόρια και κορίτσια είναι κάτι ουσιωδώς περισσότερο από αισθηματικές ιστοριούλες ανάμεσα σ’ αγόρια και σε κορίτσια.

 
 Άρης Σφακιανάκης
(Συγγραφέαs)

Το πιο συναρπαστικό μυθιστόρημα -μακράν- που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό λέγεται: "Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρυ Κέμπερτ", του Ζοέλ Ντικέρ. Αφορά έναν συγγραφέα και το δημιουργικό του κενό. Και το έγραψε μόλις 28 ετών.
Από την ελληνική παραγωγή έχω να προτείνω το ιστορικό μυθιστόρημα της Μαρίας Σκιαδαρέση, "Το χάλκινο γένος", που με άφησε άναυδο με την ύφανσή του και μετά το τελευταίο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα -κι όχι επειδή έφυγε από κοντά μας με τέτοιο τρόπο-," Ο θησαυρός του χρόνου", μια σαρκαστική ανάγνωση του φαινομένου θάνατος.
Και βέβαια πολλές ευχές για το νέο έτος!!!



Κατερίνα Σχινά
(Συγγραφέας,Μεταφράστρια,συνεργάτης εφ.Καθημερινή)
Εύχομαι φέτος να διαβάσουμε και να σκεφτούμε περισσότερο, να απομακρυνθούμε από τους μανιχαϊσμούς και τα δίπολα, να εξορκίσουμε τον μισαλλόδοξο λόγο, να ξαναβρούμε εκείνο το νήμα που συνδέει τον εαυτό με τον κόσμο.
Ως αναγνώστες, να ανοιχθούμε σε όλα τα είδη: να βυθιστούμε στον προβληματισμό περί αυθεντικότητας της προσωπικότητας με τους Κιβδηλοποιούς του Αντρέ Ζιντ (μετ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πόλις), να ταξιδέψουμε ως τις εσχατιές του εγώ με τον “Ποταμό της μνήμης του Ρίτσαρντ Πάουερς (μετ. Μ. Μακρόπουλος, εκδ. Εστία).
Να ψηλαφίσουμε τις τραχιές επιφάνειες μιας καθημερινότητας σε οξεία κρίση με το εξαιρετικό σπονδυλωτό μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη “Πέτρα ψαλίδι χαρτί” (εκδ. Καστανιώτη) ή με την πολιτική μυθιστορία του Μιχάλη Μοδινού “Τελευταία έξοδος Στυμφαλία” (εκδ. Εστία).
Να βυθιστούμε στον ιδιαίτερο κόσμο της Μαρίας Μήτσορα με τα διηγήματά της “Από τη μέση και κάτω” (εκδ. Πατάκη), και να αφεθούμε στην γλυκύτητα της ιδιωτικότητας του ζευγαριού όπως αποτυπώνεται στο “Αγάπη/Love” του Γ.Ι.Μπαμπασάκη (εκδ. Εστία).
Τέλος, ως διασκεδαστική, ανακουφιστική διέξοδο, να καταφύγουμε στο βιβλίο της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου “Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας” (εκδ. Πόλις), το πιο πνευματώδες, ίσως, βιβλίο της χρονιάς.
 
 
 
 
 
 Τούλα Τίγκα
(Συγγραφέας)


Πάντα ταξίδευα πολύ,με τα βιβλία. Προορισμοί αγαπημένοι ,αρχικά , τα παραμύθια . « Αρχή του παραμυθιού ,καλημέρα σας …» Έτσι απλά , στη γλώσσα του παιδιού που ήμουν ! Μετά μπήκα για τα καλά στη χώρα των θαυμάτων! Οι ήρωες της Δέλτα και του Μυριβήλη, τα δεινά της εφηβείας στην «Eroica» του Κ. Πολίτη και στον «Λεονή» του Θεοτοκά, η ευλάβεια του Παπαδιαμάντη ,η Λιμνοθάλασσα του Παλαμά , ο καημός του Σεφέρη , το Αιγαίο του Ελύτη. Η Μάρω Δούκα και ο στρόβιλος μέσα μου με τη γραφή της ! Μαγεμένη , και συνέχιζα εκτός συνόρων! Νέοι προορισμοί , νέοι σταθμοί -οι γειτονιές του Ντίκενς , τα σαλόνια της Όστιν και της Β. Γουλφ η αγωνία ,το Παρίσι του Ουγκώ και της Σαγκάν , ο Μισισιπής του Τομ Σώγιερ , η Ισπανία του Χέμινγκουέι και η κοινωνία του μεσοπολέμου στον Φιτζέραλντ . Ύστερα το Μακόντο του μάγου Μαρκές … Και τα ταξίδια συνεχίζονται .
Αυτό εύχομαι : στους αναγνώστες ,ταξίδια πολλά μέσα από βιβλία , και στα βιβλία , όλο και περισσότερους ταξιδιώτες στις σελίδες τους !
Φέτος , με καθήλωσε η Λίλιθ της Ε.Γκίκα, με «πόνεσε» το «Γερνάω επιτυχώς» του Σκαμπαρδώνη - το ξαναδιάβασα-! περιπλανήθηκα στον κόσμο με τον Ματίας Αλμοσίνο του Ζουργού , μ’ έκανε και γέλασα ο Π. Πράντζιος με την Πόλη που έχει ρεπό .
Χάδι στην ψυχή μου, η ποίηση ! Ενδιάμεσος σταθμός πάντα! Για ανεφοδιασμό πριν από τα ταξίδια στην πεζογραφία .
 
 
 
 
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
(Συγγραφέας)


Εύχομαι καλές γιορτές,υγεία και προσωπική γαλήνη σε όλους. Όσο για εκείνους που θα επισκεφτούν τα βιβλιοπωλεία για τα δώρα τους ας επιλέξουν βιβλία με γνώμονα την αισθητική και την ποιότητα.
Τον τελευταίο καιρό διάβασα τα εξής ωραία βιβλία τα οποία και προτείνω:
Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Μοιρολα3, εκδόσεις Τόπος
Βάσια Τζανακάρη, Η καρέκλα του κυρίου Έκτορα, εκδόσεις Μεταίχμιο
Γιώργος Λαμπράκος, Ψηφιακός Νάρκισσος, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βίκυ Τσελεπίδου, Ελενίτ, εκδόσεις Νεφέλη
Γιώργος Ψάλτης, Παναγιές Ελένες, εκδόσεις Ίκαρος

 
 
 
 
 
 
Πασχαλία Τραυλού
(Συγγραφέας)

Εύχομαι σε όλους μας το νέο έτος να ανακαλύψουμε περισσότερες αλήθειες,να ταξιδέψουμε στο χρόνο ,να τιμωρήσουμε αδικίες, να ανακαλύψουμε μυστικά και να ζήσουμε χίλιες ζωές διαβάζοντας περισσότερα βιβλία.Καλή χρονιά!!!
Ξεχωρίζω τα βιβλία:
"Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει",
"Η γοργόνα "της Camilla Lackberg,
"Καλημέρα Θλίψη", της Φρανσουάζ Σαγκαν,
"Για δύο δευτερόλεπτα" της Rachel Joyce,
"To βιβλίο της Κατερίνας", του Αύγουστου Κορτώ.


 
 
 
 
 
 Γιώργος Χριστοδουλίδης
(Ποιητής-Δημοσιογράφος)
 

Εύχομαι στους συγγραφείς να γράψουν έστω ένα βιβλίο(είναι αρκετό) που θα το θυμούνται όσοι το διαβάσουν και στους αναγνώστες να μην διαβάσουν πολλά βιβλία που δεν θα θυμούνται καθόλου...

Υφ Μπονφούα-Η μαγεία της γλώσσας σε ποίηση
Ζοσέ Σαραμάγκου-Η μυθιστορηματική ενοποίηση του κόσμου των ζωντανών με τον κόσμο των νεκρών.
Τόμας Τράνστρομερ-Η απαράμιλλη ικανότητα ο ποιητής να ΣΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ στο χρόνο και το χώρο του ποιήματος. Η τρισδιάστατη ποίηση.
Θωμάς Κοροβίνης-"Με κίνδυνο άγνοιας", το πιο συγκλονιστικά ρεαλιστικό έργο που γράφτηκε στην ελληνική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια.Σπάνια να κλάψω κατά τη διάρκεια ενός βιβλίου και να ξέρω ότι θα κλάψω ακόμη πιο πολύ στο τέλος του
Παντελής Μπουκάλας-"Η ζωντανή απόδειξη", (σπάνιο φαινόμενο) ότι ένας κριτικός μπορεί να είναι και μέγιστος ποιητής. Η απόδειξη ότι είναι αρκετά πέντε μεγαλουργήματα-ποιήματα για να πεις ότι αυτή η συλλογή είναι κάτι το ξεχωριστό.



Δήμητρα Χριστοδούλου
(Ποιήτρια)
 
" Αν μια ευχή θα ήταν αρκετή, ώστε περισσότερα και καλύτερα βιβλία να έφταναν καθημερινά στο κομοδίνο των ανθρώπων, θα έψαχνα πράγματι να την αναζητήσω...Περιορίζομαι,λοιπόν, να ευχηθώ να διατηρήσουμε μέσα στις τρικυμίες που ζούμε την αγάπη για το βιβλίο ως πίστη στη δύναμη της καθαρής σκέψης.
Θα μιλήσω για ποίηση.
Ελληνική και γυναικεία.
Η παλαιότερη ,πάντα εξαιρετική Αθηνά Παπαδάκη έδωσε φέτος "ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ",με υπαινικτικό,λιτό, υπαρξιακά ανήσυχο προσωπικό λόγο.
Και η νεότατη , πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Φίλη "ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΠΟΚΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΜΩΝ", με πληθωρκής φαντασίας λόγο ,ελεγχόμενο ωστόσο από την ίδια τη μουσική του.Αξίζουν να διαβαστούν.
Όπως και οτιδήποτε δημοσιεύει οποτεδήποτε η μεγάλη Ζέφη Δαράκη. "
 
 
 
 
 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου