27 Μαρτίου 2016

Γιάννης Φιλιππίδης:"Να εκτιμάμε όσα έχουμε, όχι όσα χάνονται."

               Γιάννης Φιλιππίδης


"Να εκτιμάμε όσα έχουμε, όχι όσα χάνονται.Είναι κλειδί για περισσότερη εσωτερική πληρότητα"


Με αφορμή την παρουσία του στο Βόλο την Τετάρτη 30 Μαρτίου για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου,Κωδικός Ελευθερία(Άνεμος Εκδοτική),ο Γιάννης Φιλιππίδης,σε μια εκ βαθέων συνέντευξη,μιλά για τις αξίες της ζωής,πέρα από την ελευθερία,για την ποιητική φόρμα του νέου του βιβλίου του,για τους δικούς του αγαπημένους συγγραφείς,ενώ δεν παραλείπει να μιλήσει για τη σχέση του με τον Βόλο.

Η παρουσίαση θα γίνει στο  ξενοδοχείο Volos Palace (αίθουσα συνεδρίων "Θεσσαλία" στις 7.30 το απόγευμα.

Παράλληλα,θα παρουσιαστεί και το βιβλίο της Αναστασίας Κορινθίου,"Ποτέ μη λες για πάντα".

Οι δύο συγγραφείς θα μιλήσουν 

για τα βιβλία τους και το γοητευτικό ταξίδι μέσα από το βλέμμα της πεζογραφίας και των συναισθημάτων.

Την βραδιά θα συντονίσει η καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, Τέση Αποστολίδου-Άνθη

Για τα βιβλία θα μιλήσουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα η καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας-Θεατρολόγος, Ματίνα Δολιανίτη-Μαρδέλη και η καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, Λιάνα Πασχούδη.


 "Κωδικός Ελευθερία"ο τίτλος του νέου σας βιβλίου.

Μιλήστε μας γι’ αυτό.

 

Το ένατό μου βιβλίο δεν είναι μυθοπλασία, είναι όψεις από την καθημερινή ζωή μας σήμερα, προσωπικές στιγμές και συναισθήματα, που επιδιώκουν να μας φέρουν πιο κοντά ξανά στη φωτεινή πλευρά μας, μέσα από ένα ειλικρινές αφήγημα-μοίρασμα συναισθημάτων μεταξύ συγγραφέα κι αναγνώστη. Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει το σουρεαλισμό της πεζογραφίας. Αξίζει να προστρέξουμε σε βιβλία, που επαναπροσδιορίζουν στο μέτρο του εφικτού, το ποιοι είμαστε, πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε τους ψυχικούς μώλωπες της εποχής, να δούμε τα προσωπικά μας σημαντικά. Μοιράζεις συναισθήματα και μέσα από την κλασική πεζογραφία. Αλλά η δύσκολη εποχή, έχει ανάγκη από βιβλία άμεσου κι ειλικρινούς διάλογου. Για να επιστρέψουμε πίσω στην καθημερινότητα, καλύτεροι, πιο δυνατοί.

 

 Πόσο ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε στις ασφυκτικά ζοφερές μέρες που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια;

 

Οφειλές ταλαιπωρούν το παρόν μας. Συχνά η επικαιρότητα ή ό,τι προβάλλεται ως τέτοια, μας προκαλεί ασφυξία. Αλλά η φαντασία δε φυλακίζεται, ούτε φιμώνεται. Ενεργοποιώντας το πνεύμα μας, κι ανοιχτά πεδία δράσεις ή στόχους μπορούμε να δούμε, και να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από ένα καλύτερο οπτικό πρίσμα. Η τέχνη του λόγου; Αν είναι τέχνη, παρεμβαίνει, διαμορφώνει, αναγεννά τη ζεστασιά εντός μας.

 

 

 Στο βιβλίο αυτοσυστήνεστε και αναφέρεστε και σε προσωπικό σας πρόβλημα όρασης, το οποίο δεν σας εμπόδισε να σταματήσετε τη συγγραφική σας δράση. Θέλατε να περάσετε ένα μήνυμα σε όσους στέκονται σε υποδεέστερα προβλήματα και εγκαταλείπουν τις προσπάθειές τους για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης;

 

Βέβαια, στην κατάθλιψη του «δεν είμαι καλά σε γενικές γραμμές» επιτίθεμαι. Το να ζεις με θαμπά οπτικά κέντρα, πρώτα σε πληγώνει, σε καταθλίβει, αλλά σε κάνει επίσης να εκτιμήσεις τη ζωή στις πιο αληθινές αξίες, τα δώρα της. Η υγεία δεν είναι δεδομένη. Όπως και πολλά άλλα. Αλλά όπως και να ’χει, αξίζει να ζούμε με ποιότητα, με τον τρόπο του ο καθένας, χωρίς ανειλικρινείς σκέψεις, αλλά αυτές που δείχνουν το ποτήρι μισογεμάτο. Εκτιμάμε όσα έχουμε, όχι όσα χάνονται. Κι αυτή είναι η φράση-κλειδί για περισσότερη εσωτερική πληρότητα.

 

Από το πρώτο ξεφύλλισμα ο αναγνώστης σας αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά καλαίσθητη και επιμελημένη έκδοση•σ’ αυτό συντελεί και το εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό. Πείτε μας δυο λόγια. 

 

Η λογοτεχνία δεν ήταν ποτέ για μένα κατ’ ανάγκην μυθιστόρημα ή διηγήματα. Υπάρχουν και τέτοια, αλλιώτικα όνειρα, που γίνονται βιβλία, πιο ζωντανά σε υφή, πιο κοντά μας. Οι φωτογραφίες του Νικόλα Τελλίδη, υποβάλλουν γοητευτικότερα, όσα θα ’θελα να μεταδώσω σαν συγγραφέας. Κάποιες απ’ αυτές στάθηκαν και η αφορμή για έμπνευση. Ξενυχτήσαμε βράδια με αγωνία και λαχτάρα να συνθέσουμε στη σελιδοποίηση το κατάλληλο υλικό, ό,τι γοητευτικότερο: πεζά ελεύθερης γραφής και φωτογραφίες τυπωμένες στο πολυτελέστερο σαμουά –για την πεζογραφία- χαρτί. Είναι η δική μας προσωπική σφραγίδα στην εποχή.

 

Στα κείμενά σας υπάρχουν έντονα συναισθήματα και, νομίζω, μια ποιητική ματιά-φόρμα. Είναι κάποιες φορές η ποίηση αναπόφευκτη ακόμα και στον πεζό λόγο; (ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ελευθερία;)

 

Έγινα γνωστός μέσα από μυθιστορήματα που ενείχαν ποιητικές διαδρομές, είναι αναπόφευκτο. Όσο πιο πολύ διεισδύεις στη σκέψη, τόσο περισσότερο χάνεσαι σε μονοπάτια που χαρακτηρίζονται ποιητικά, αλλά είναι έννοιες σαν την ελευθερία ή άλλες ανάλογες προσωπικές αξίες μας. Αυτό όμως, συμβαίνει και στην ίδια μας τη ζωή: τις στιγμές που υπερβαίνουμε τον συνήθη εαυτό μας, ζούμε ποιητικά κι ίσως τότε, εντείνεται η ανάγκη ν’ αποτυπώσουμε αυτά τα συναισθήματα.

 

 

  Εκτός από την ελευθερία, ποιες άλλες αξίες θεωρείτε απαραίτητες για μια αξιοπρεπή ζωή;

 

Την ίδια την ποιότητα, που έχουμε χάσει ακόμα και σαν έννοια, τη δικαιοσύνη, την ισονομία, την κοινωνική ειρήνη, που συμβάλει στην προσωπική, την ίδια της έννοια της ελπίδας, που γεννάει κάθε επόμενο στόχο-βήμα μας. Γιατί τα γκρίζα εθνικά μας χρόνια, είναι πρώτ’ απ’ όλα, χρόνια από την προσωπική μας ζωή. Κι έχει ένα ειδικό βάρος να προσπαθήσουμε να τα ζήσουμε καλύτερα.

 

 Οι δικοί σας αγαπημένοι λογοτέχνες που έδωσαν ώθηση στην πένα σας;

 

Θ’ αναφερθώ στην παλιότερη γενιά, οι σύγχρονοι είναι φίλοι/ες μου κι η αναφορά σ’ αυτούς/ες ίσως φανεί μεροληπτική. Λιλή Ζωγράφου, Αντώνης Σαμαράκης, Ευγενία Φακίνου, Παύλος Μάτεσης, Γιάννης Ξανθούλης και κάποιοι/ες με μικρότερη βιβλιογραφία στάθηκαν η σχολή μου. Βλέπεις, πριν υπάρξω σα συγγραφέας, ήμουν πρώτιστα φανατικός αναγνώστης της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.

 

 Μιλήστε μας για τη σχέση σας με τον Βόλο.

Ο Βόλος στάθηκε για μένα, όχι μόνο ένας πολύ πετυχημένος επαγγελματικός προορισμός. Αλλά συμβαίνει να υπάρχουν άνθρωποι που ’χουν σταθεί πλάι μας σε επίπεδο επικοινωνίας, φιλοξενίας κι εκτίμησης. Έχει μεγάλη αξία για μένα ν’ αναφέρω ότι η εκπομπή του συγγραφέα-φιλόλογου Διονύση Λεϊμονή, προβάλλει κάθε δράση μας, έχουμε την ομάδα του Book Crossing, ένα κορίτσι που ‘χει αναδείξει πολλούς και πολλά τη γνωστή και σαν Vivliolatreia.blogspot. Αίθουσες γεμάτες από κόσμο και πολλές αγκαλιές τόσο σε μένα όσο και στα βιβλία μου, έχουν επιφυλάξει φίλες και φίλοι εκεί.

Ταυτόχρονα όμως μέσα μου, κρατώ εικόνες από τη διαμονή μου εκεί με θέα το λιμάνι και στραβοπατήματα με τις καλύτερες συντροφιές –μετά τις παρουσιάσεις των βιβλίων- στα τσιπουράδικα…

 

Βιογραφικό σημείωμα

 

Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr

Aπό την «Άνεμος εκδοτική» κυκλοφορούν τα βιβλία του: 

«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006).

«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008). 

«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011). 

«Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011). 

«Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011).

«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).

«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014).

«Το ασανσέρ των οκτώμισι» (θεατρικό, 2015)

«Κωδικός ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015).

 Πολυσυμμετοχικά

«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2010).

«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).

 


Γιάννης Φιλιππίδης

Κωδικός Ελευθερία,Άνεμος εκδοτική


Χωρίς τα κείμενα να εντάσσονται στις αυστηρές φόρμες της λογοτεχνίας, ξεχύνονται αυθόρμητα και πηγαία, όχι άτακτα, από την πένα του κυρίου Φιλιππίδη και απλώνονται σε όλες τις σελίδες. Υπέροχα κείμενα, όμορφες εικόνες, ξεκάθαρα συναισθήματα, ποιητικά μονοπάτια μόνο για αυστηρούς οδοιπόρους. Και όλα αυτά συνοδεύονται από ανεπανάληπτες φωτογραφίες του Νικόλα Τελλίδη, ολοζώντανες, σχεδόν τρισδιάτατες, ποιητικές, λυρικές, ασπρόμαυρες, αδρές, υπέροχες! Ένα καταπληκτικό ανθολόγιο κειμένων που σίγουρα θα αγαπήσετε!Ξεχώρισα την αυτοβιογραφία του συγγραφέα στα «Θαμπά οπτικά μου κέντρα», την τρυφερή ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού στον «Χρόνο ενός τυχαίου απογεύματος» (αλήθεια, πόσο θα αντέξει το για πάντα του έρωτα απέναντι στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της σημερινής καθημερινότητας, της χωρίς λεφτά, χωρίς φαγητό, χωρίς αύριο;) και το «Η Αλεξάνδρα μου στον ουρανό», μια συγκλονιστική ιστορία της μητέρας του συγγραφέα.(το βιβλίο.net)


Αναστασία Κορινθίου,"Ποτέ μη λες για πάντα",Άνεμος Εκδοτική.


Μια γριά μάγισσα και τα φυλαχτά του έρωτα.Ζωές ανθρώπων που μπερδεύονται και μπερδεύουν.Ο Φίλιππος, η Μαίρη και ανάμεσά τους το αύριο να εκδικείται στο χθες!Όταν ο έρωτας έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο τον θάνατο, ποιος άραγε βγαίνει νικητής;Όταν η ζωή ντύνεται μοναξιά, ποιοι αόρατοι φύλακες αρχαίων μυστικών μπορούν να σε βοηθήσουν;Στη Ρόδο του σήμερα ταξιδεύει μια γόνδολα από τη Βενετία, τραγουδά αμανέδες μια όμορφη Τουρκάλα, κι ένας προδομένος έρωτας γράφει γράμματα που τα κλείνει σε μπουκάλια και τα πετά στη θάλασσα για να τα βρεις εσύ.Μια μεταφυσική ιστορία που, όμως, κάποιοι κάπου την έζησαν ή την ζουν ακόμα…

Η Αναστασία Κορινθίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μόνιμα στη Ρόδο.Είναι υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του ομίλου επιχειρήσεων Colorado. Βασικός συντελεστής και συνεργάτης του Summer Rhodes Festival, αλλά και τηλεπαρουσιάστρια με δική της εκπομπή, το «Καλώς τους» και «Για πάρτη σας». Ασχολείται με το ραδιόφωνο από τη συχνότητα του ΠΑΛΜΟΥ στο δίωρό της «Αγκαλιά με την τέχνη». Μέλος των συλλόγων «Μεσόγειος», «Κέντρο Ελπίδα», «Τρίτεκνοι Δωδεκανήσου», ΑΣΙΑΘ,  «Επιλέγω Ζωή», στη συντροφιά των δραστήριων «Μαμάδων της Ρόδου», ενώ ταυτόχρονα συντονίζει, διοργανώνει και παρουσιάζει πολιτιστικά φεστιβάλ.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου