29 Απριλίου 2016

Χ.Α.Χωμενίδης Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντεύονται σαν εκκρεμή, σε ολόκληρη τη ζωή τους, ανάμεσα στην ασφάλεια και στην ελευθερία."


           Χρήστος Χωμενίδης





"Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντεύονται σαν εκκρεμή,ανάμεσα στην ασφάλεια και στην ελευθερία."


  


Για το  "Νεαρό άσπρο ελάφι",το

νέο του μυθιστόρημα,που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη,η συνομιλία μας με τον Χρήστο Χωμενίδη.

Με άξονα την καταβύθιση στο παρελθόν του ήρωά του,Μηνά Αβλάμη,ο  γνωστός  συγγραφέας εξηγεί πόσα κοινά αλλά και πόσα διαφορετικά στοιχεία έχει από εκείνον.

Πόσο η περιπέτεια της ζωής ταυτίζεται με την περιπέτεια της γραφής,πόσο προσωπική υπόθεση του καθενός είναι ο απεγκλωβισμός του από καταστάσεις που ανέτρεψαν τη ζωή του;

Παραδίδοντάς μας ένα βιβλίο το οποίο μέχρι και την τελευταία σελίδα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και είναι γεμάτο ανατροπές,ο Χρήστος Χωμενίδης αναφέρεται στις δικές του αξίες της ζωής αλλά και στη χαρά που συνεχίζει να του δίνει το προηγούμενο βιβλίο του,η Νίκη.

 



"Νεαρό άσπρο ελάφι",ο τίτλος του βιβλίου σας... Πείτε μας λίγα λόγια.

 

Με δέλεαρ το νεαρό άσπρο ελάφι, ο κεντρικός μου ήρωας, Μηνάς Αβλάμης, άνθρωπος χορτασμένος αλλά και παραιτημένος από τη ζωή, πρώην συγγραφέας, πρώην μποέμ, πρώην ωραίος, εγκαταλείπει τη ρουτίνα του και επιχειρεί ένα ταξίδι σε μια φανταστική πόλη. Την Κυδωνία. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τις αναμνήσεις του, με τις ηδονές και με τα τραύματα ολόκληρης της ζωής του. Το «Νεαρό Άσπρο Ελάφι» αποτελεί μια ψυχεδελική νέκυια. Μια καταβύθιση στο παρελθόν, κάποτε νοσταλγική, κάποτε εξόχως οδυνηρή. Γράφοντάς το υπήρξα απόλυτα ειλικρινής, δεν στρογγύλεψα καμιά γωνία, δεν αποσιώπησα τίποτα. Λίγες μόλις εβδομάδες ύστερα από την κυκλοφορία του, με χαρά συνειδητοποιώ πως η προσωπική μου μυθολογία αγγίζει πάρα πολλούς αναγνώστες. Και –τι παράξενο!- όχι μόνο αναγνώστες που ανήκουν στη δική μου γενιά… 

 

Από τις πρώτες σελίδες ο ήρωάς σας δείχνει ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με εσάς.Η περιπέτεια της ζωής ταυτίζεται με την περιπέτεια της γραφής;

 

Όσα κοινά χαρακτηριστικά έχει ο Μηνάς Αβλάμης με εμένα σε άλλα τόσα και σε περισσότερα σημεία διαφέρουμε εντελώς. Κάθε διήγηση είναι, κατά βάθος, εν μέρει,αυτοβιογραφική. Ακόμα κι ένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας δανείζεται, για να πλάσει τις ιστορίες του, στοιχεία από τη ζωή του. Το ζήτημα είναι με ποιο τρόπο τα μεταπλάθει ώστε να αποκτήσουν ευρύτερο ενδιαφέρον. Να αγγίξουν περισσότερους ανθρώπους.  

 

Η ζωή του Μηνά Αβλάμη έχει ανατραπεί από ένα γεγονός που δεν μοιράστηκε ποτέ με φίλους του,ίσως και γι αυτό να οδηγήθηκε στην απόσυρση.Είναι,ωστόσο,απαραίτητο πάντα να ζητάμε έξωθεν βοήθεια για προσωπικά μας ζητήματα;

 

Υπάρχουν γεγονότα που όχι απλώς ανατρέπουν τη ζωή μας. Την ισοπεδώνουν. Μας αφήνουν άναυδους και άλαλους, ισοδυναμούν με ψυχικό θάνατο. Ο Μηνάς Αβλάμης δεν θα σωζόταν αν μοιραζόταν το δράμα του με τους φίλους του. Μονάχος του έπρεπε να ανακαλύψει τον δρόμο προς την εξιλέωση. Πράγμα που κάνει στο τέλος του μυθιστορήματος.

 Πιστεύω προσωπικά πως ο καθένας πρέπει να ζητά ανενδοίαστα βοήθεια όπου μπορεί να τη βρει, στους φίλους του, στους ειδικούς επιστήμονες, ακόμα και στον Θεό. Κάποιες φορές ωστόσο, μόνο ο εαυτός σου μπορεί να σε σώσει.   

 

Η "κανονικότητα",όρος που αναφέρετε στο βιβλίο σας ταυτίζεται σε κάποια περίοδο της ζωής του ήρωά σας με τη χαρά.Τι πιστεύετε ότι εμποδίζει τους ανθρώπους να χαρούν και να διατηρήσουν αυτήν την κανονικότητα;

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντεύονται σαν εκκρεμή, σε ολόκληρη τη ζωή τους, ανάμεσα στην ασφάλεια και στην ελευθερία. Ασφάλεια σημαίνει μια «κανονική» ζωή, με «κανονικές»,σταθερές σχέσεις, με μιαν επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Η ασφάλεια σε τυλίγει με θαλπωρή. Σού προξενεί εντούτοις, αργά ή γρήγορα, αφόρητη πλήξη. Μέχρι και ασφυξία. Τότε δραπετεύεις προς την ελευθερία, η οποία σημαίνει ρίσκο, αβεβαιότητα, ανοιχτά ενδεχόμενα. Τρομαγμένοι –είτε κουρασμένοι απλώς- οι άνθρωποι από την ένταση της ελευθερίας, επιστρέφουν αργά ή γρήγορα στην ασφάλεια. Φτιάχνουν μια καινούργια κανονικότητα, ένα κουκούλι, το οποίο εγγυημένα κάποτε θα θελήσουν να διατρήσουν. 

Τι να πω; Ο άνθρωπος είναι το ζώο που δεν ικανοποιείται απολύτως ποτέ. Με τίποτα. Ευλογημένοι είναι εκείνοι που έχουν τουλάχιστον την ικανότητα να απολαμβάνουν τόσο τις φάσεις της κανονικότητας όσο και της ελευθερίας τους. Και έπειτα να τις ανατρέπουν δίχως να τις νοσταλγούν.  

 

Ο Μηνάς Αβλάμης έχαιρε -ως γνωστός συγγραφέας- αναγνωρισιμότητας (και προνομίων) όταν μεσουρανούσε τις προηγούμενες δεκαετίες.Διαπιστώνετε ότι έχει  απομυθοποιηθεί ο ρόλος του συγγραφέα στο διάστημα που μεσολάβησε;

 Η υπερέκθεση της ψηφιακής εποχής έχει απομυθοποιήσει μέχρις ευτελισμού τους όλα τα δημόσια πρόσωπα. Τι να πουν οι πολιτικοί, οι οποίοι βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο μιας κάμερας; 

Εάν είσαι συγγραφέας -καλλιτέχνης γενικά-οφείλεις να θέτεις το έργο σου επάνω από τον εαυτό σου. Και να υπενθυμίζεις καθημερινά στον εαυτό σου ότι δεν είσαι σπρίντερ αλλά μαραθωνοδρόμος. Πως ό,τι δηλαδή δημιουργείς θα κριθεί από την αντοχή του στο χρόνο. Ουαί και αλοίμονο εάν αρκείσαι στην απόλαυση μιας πρόσκαιρης -και κάπως αγοραίας- δημοσιότητας.  

 

Πόσο συνετέλεσε σ'αυτό η η κρίση αλλά  και η χρήση του διαδικτύου  και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;


Υπάρχουν συγγραφείς που κολακεύονται, φουσκώνουν κυριολεκτικά σαν διάνοι, μετρώντας τα like σε μια δημοσίευσή τους στο facebook. Εμένα αντιθέτως ξέρετε τι με κάνει υπερήφανο; Η καλή κουβέντα ενός αναγνώστη για κάποιο παλαιότερο βιβλίο μου. Να συναντώ νέους ανθρώπους που μόλις έχουν διαβάσει το πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Σοφό Παιδί», το οποίο γράφτηκε εικοσιεφτά χρόνια πριν, όταν οι ίδιοι ήταν αγέννητοι. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις αθανασίας – τρέμω αντιθέτως μήπως ανεπαισθήτως την ψωνίσω. Πώς να το κάνουμε όμως; Η διάρκεια είναι ό,τι κοντινότερο στη δικαίωση.      

 

Ο Μηνάς Αβλάμης εμπιστεύεται μόνο την κρίση του στενού παιδικού του φίλου σε ό,τι αφορά τα βιβλία του και όχι τους κριτικούς ή τις αναγνώστριες....Ο Χρήστος Χωμενίδης έχει την ίδια στάση;

 

Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από κάποιον άλλον στον οποίον να αναφέρεται. Που τη γνώμη του να μετράει περισσότερο από όλες τις άλλες γνώμες μαζί. Οι φίλοι μου υπήρξαν ανέκαθεν από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής μου. Ουδόλως αυτό σημαίνει πως δεν λαμβάνω υπ’όψιν μου τους κριτικούς και ιδίως τους αναγνώστες. Άλλος ο Μηνάς Αβλάμης, άλλος ο Χρήστος Χωμενίδης. 

 

8)Χιούμορ και αυτοσαρκαστική διάθεση διατρέχουν τη γραφή σας. Ο αυτοσαρκασμός αποτελεί ένδειξη εσωτερικής πληρότητας ή άμυνας;


Ο αυτοσαρκασμός λειτουργεί και σαν δόρυ και σαν ασπίδα. Αρκεί να είναι ειλικρινής. Αδυσώπητος. Συχνά –φευ!- μοιάζει με άνοστο ψάρι, το οποίο πλέει μέσα στο ενυδρείο τού ναρκισισμού.  

 

Το προηγούμενο βιβλίο σας,η «Νίκη», έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό (προσωπικά το εντάσσω στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει).Τι σημαίνει αυτό για εσάς ;

 

Η μεγάλη επιτυχία της «Νίκης» με έκανε πανευτυχή. Όταν μάλιστα βραβεύτηκε δυό φορές –ενώ ο βίος και η πολιτεία μου μόνο δημόσιες βραβεύσεις δεν ενθαρρύνουν- η έκπληξή μου στάθηκε μεγαλύτερη κι από τη χαρά μου. Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω, για μια φορά ακόμη, όσους διάβασαν και απήλαυσαν το μυθιστόρημά μου. 

 

Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι μεγαλύτερες αξίες  της ζωής;


Η γενναιότητα, η γενναιοδωρία, η ικανότητα του ανθρώπου να μοιράζεται και να αγαπάει. 



«Νεαρό άσπρο ελάφι»,Χ.Α.Χωμενίδης,εκδ.Πατάκη



Υπαρξιακά ανατρεπτικό μέχρι την τελευταία σελίδα


Γεμάτο  ενδιαφέρουσες ανατροπές μέχρι και την  τελευταία σελίδα  είναι το νέο μυθιστόρημα που υπογράφει ο Χρήστος Χωμενίδης.

Με κεντρικό ήρωα τον Μηνά Αβλάμη, έναν πρώην συγγραφέα ο οποίος δέχεται μια πρόσκληση σε μία φανταστική περιοχή της Χαλκιδικής και με δέλεαρ να δοκιμάσει νεαρό άσπρο ελάφι, ο Χρήστος Χωμενίδης  φέρνει τον ήρωά  του αντιμέτωπο με αναμνήσεις, ηδονές, τραύματα μιας ολόκληρης ζωής  κι επιχειρεί μια καταβύθιση στο παρελθόν ,άλλοτε νοσταλγική, άλλοτε εξόχως οδυνηρή.

Ο Μηνάς Αβλάμης δείχνει να έχει αρκετά στοιχεία του συγγραφέα αλλά και μεγάλη απόσταση από εκείνον. Είναι άδικο να ταυτίζουμε τον γράφοντα με τον ήρωά του, τη στιγμή που διαβάζουμε ένα τόσο ωραίο μυθιστόρημα.

Με γλώσσα αιχμηρή, χωρίς περιστροφές , με χιούμορ, ενίοτε πικρό, με αυτοσαρκασμό και με την ειλικρινή ματιά της ωριμότητας ,ο Χ.Χωμενίδης  παραδίδει ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα.

Από την Αθήνα στην αυτοτιμωρητική του  φυγή στην Κέρκυρα και μέχρι το ταξίδι του στη φανταστική Κυδωνία,ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της ζωής αλλά και των  μικρών και μεγάλων μυστικών του Αβλάμη.

Πρόσωπα καινούργια αλλά και της προηγούμενης ζωής του πλέκουν ένα εξαιρετικό γαϊτανάκι το οποίο μέσω της δεινής συγγραφικής πένας του Χωμενίδη αποτελεί πραγματική αναγνωστική απόλαυση αλλά και ευκαιρία για να ξεφύγει πέρα από την πρώτη «ανάγνωση».

Στη διάρκεια του «ταξιδιού» αυτού ο Αβλάμης,βιώνοντας τη δική του "νέκυια",θα κατανοήσει και θα συγχωρέσει τους γονείς του, θα θυμηθεί τον μεγάλο έρωτά του, θα έρθει αντιμέτωπος με φαντάσματα του παρελθόντος.

Τι ρόλο μπορεί να παίζει σε όλον αυτόν τον αφηγηματικό κυκεώνα  ένα μικρό άσπρο ελάφι και  πόσο σημαντικό είναι στην  εξέλιξη της μυθοπλασίας;

Επειδή αυτό  είναι και το μεγάλο, ανατρεπτικό ατού του βιβλίου, θα αποκαλύψω μόνο αυτό που εισέπραξα τελειώνοντας την ανάγνωσή του:

 «Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξιλεωτικό από το να ανατρέπεις έναν επικείμενο θάνατο και να μπορείς  μέσω αυτού να χαρίσεις ζωή.»

23 Απριλίου 2016

Κώστια Κοντολέων "Είναι στο χέρι μας να μην ζήσουμε μέσα από τις ζωές των άλλων, αλλά μέσα από τα δικά μας θέλω και τις δικές μας ανάγκες"


           Κώστια Κοντολέων



"Είναι στο χέρι μας να μην ζήσουμε μέσα από τις ζωές των άλλων, αλλά μέσα από τα δικά μας θέλω και τις δικές μας ανάγκες"


Η Κώστια Κοντολέων μιλά για το νέο της βιβλίο "Μέσα από τις ζωές των άλλων"(εκδ.Ψυχογιός), μια οικογενειακή σάγκα μέσω της οποίας βρίσκει την ευκαιρία να παρουσιάσει τα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τις αξίες μιας οικογένειας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της κοινωνίας.

 Η κ.Κοντολέων μιλά για το πόσο εύκολο είναι να ζήσουμε χωρίς την επιρροή των άλλων στη ζωή μας,

για την κακοποίηση των γυναικών από το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και για την ανιδιοτελή αγάπη των παιδιών προς τους γονείς.

Τέλος,αναφέρεται στο μεταφραστικό της έργο αλλά και στη σχέση της με τον Βόλο.



Μέσα από τις ζωές των άλλων, το νέο σας μυθιστόρημα. Ποιο ήταν το κίνητρο για να καταπιαστείτε με τη συγγραφή του; Πείτε μας λίγα λόγια.


Ήθελα μέσα από τις ζωές των ηρώων μου, να ανατρέξω τον εικοστό αιώνα από την αρχή μέχρι το τέλος του, να μιλήσω για τους ανθρώπους του που βίωσαν συνταρακτικά γεγονότα, δυο παγκόσμιου πολέμους, εμφυλίους, πολιτικές αναταραχές και πόσο όλα αυτά επηρέασαν αρνητικά ή θετικά την ζωή τους.      

 

Πόσο υπαρκτά και πόσο μυθοπλαστικά πρόσωπα 

είναι οι ήρωές σας και η ζωή τους;

Στο μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος μου, πρόσωπα και καταστάσεις, αναδύονται μέσα από μια συγκεκριμένη μυθοπλασία που βρήκε πρόσφορο υλικό απ’ όλα όσα παρατηρούσα από μικρό παιδί να συντελούνται γύρω μου.   Πολλά από τα δευτερεύοντα πρόσωπα που αναφέρω ήταν χαρακτηριστικές φιγούρες γειτόνων, γνωστών, ακόμη και κάποιων συγγενών.  Ωστόσο, οι βασικοί μου ήρωες ήρθαν και με βρήκαν, να γράψω γι αυτούς μου ζήτησαν, να μιλήσω για τα πάθη τους, τα όνειρα τους, τις επιθυμίες τους και την τραγικότητα της ζωής τους.  Μέσα από αυτούς προσπάθησα να περιγράψω την ζωή των απλών ανθρώπων που πάλεψαν μέσα σε φοβερές αντιξοότητες να σταθούν στα πόδια τους.  Άλλοι τα κατάφεραν κι άλλοι αφέθηκαν να παρασυρθούν στην δίνη των καιρών.           

 

Οι αρνητικοί σας ήρωες είναι γυναίκες σχεδόν απόλυτα συμβιβασμένες με τη ζωή που επέλεξαν άλλοι για εκείνες, χαρακτηριστικό του προηγούμενου αιώνα.Πόσο έχει αλλάξει αυτό στην εποχή μας;

Από τότε πολύ νερό έχει μπει στο αυλάκι.  Οι ηρωίδες μου, θύματα και θύτες ταυτόχρονα, προσπάθησαν να ξεφύγουν η κάθε μια με τα δικά της όπλα από την κοινωνική προκατάληψη, από τις ανισότητες ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Οι φτωχοί με τους φτωχούς και οι πλούσιοι με τους πλούσιους, ήταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οποία καλούνταν να ζήσουν, να επιβιώσουν, να δημιουργήσουν.  Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά από τότε, ωστόσο, δεν είμαι και τόσο σίγουρη πως έχουν γίνει πραγματικά άλματα στην εποχή μας.  Κακοποιημένες γυναίκες και αποκλεισμένα παιδιά συνεχίζουν να υπάρχουν και στις μέρες μας, που αδυνατούν να αντιδράσουν και γι αυτό συμβιβάζονται και διαιωνίζουν την καταπίεση που υπήρχε στο τότεπου υπάρχει στο σήμερα και που πάντα θα υπάρχει και στο αύριο 

 

 Η κακοποίηση των γυναικών από τον αδελφό τους...άλλο ένα σημείο αξιοπρόσεκτο στο μυθιστόρημά σας.  Η κακοποίηση της γυναίκας έχει σταματήσει στην Ελλάδα του 2016; Αν όχι, ποιες μορφές έχει;

Στο μυθιστόρημα μου, υπάρχει μια συνεχής κακοποίηση των ηρωίδων μου από συγγενικό τους πρόσωπο, και συγκεκριμένα από τον αδελφό που είχε ταχθεί, υποτίθεται, να τις προστατεύει.  Κι αυτή η βία περνούσε και σ’ αυτές από την μία στην άλλη και κατ’ επέκταση και στο παιδί και ανίψι τους.  Με ρωτάτε αν η κακοποίηση της γυναίκας έχει σταματήσει, στον 21οαιώνα και μάλιστα στην Ελλάδα του 2016.  Η γνώμη μου είναι πως συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σφοδρότητα, πως αλλιώς μπορεί κανείς να δικαιολογήσει τα τόσα κέντρα προστασίας κακοποιημένων γυναικών και παιδιών στα οποία μπορούν να προσφύγουν για να βρουν καταφύγιο και ασφάλεια, από βίαιους συζύγους και αναίσχυντους συγγενείς ακόμη και στον πολύ κλειστό χώρο της οικογένειας.    

    

Υπάρχει εν τέλει ανιδιοτελής προσφορά;(η κόρη -Πέτρα-θα φρόντιζε τόσους συγγενείς χωρίς το κίνητρο της απόκτησης των περιουσιακών τους στοιχείων;

Πιστεύω πως υπάρχει και αυτή είναι μια αισιόδοξη διαπίστωση εκ μέρους μου.  Όσο  για την Πέτρα την ηρωίδα μου, οι συγγενείς από το μέρος του πατέρα της είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που την ενώνει μαζί του.  Φροντίζοντας τους έστω και στο τέλος της ζωής τους είναι σαν να φροντίζει εκείνον που δεν γνώρισε ποτέ.  Άλλωστε η Πέτρα είναι οικονομικά ανεξάρτητη και επιτυχημένη επιχειρηματίας για να προσβλέπει σε ένα τέτοιο ιδιοτελές όφελος.  Εντέλει, θεωρώ πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που προσφέρουν ανιδιοτελώς και αυτό είναι ευοίωνο για την εποχή που ζούμε. 

     

Είναι εφικτό να μην ζούμε(να μην επηρεαζόμαστε άμεσα) μέσα από τις ζωές των άλλων, των σημαντικών ή μη, που μας περιβάλλουν;

Είναι στο χέρι μας να μην ζήσουμε μέσα από τις ζωές των άλλων, αλλά μέσα από τα δικά μας θέλω και τις δικές μας ανάγκες.  Το πρόβλημα βρίσκεται συνήθως σ’ εκείνους τους άλλους, τους σημαντικούς που μας περιβάλουν, κι εκεί οι σχέσεις είναι που γίνονται περίπλοκες 


Ποια χαρακτηριστικά έχει ένας άνθρωπος με ελεύθερη βούληση;

Νομίζω πως είναι εκείνος που πορεύεται αποφασισμένος να πετύχει τους στόχους που έχει βάλει στην ζωή του, είναι αυτός που δεν διστάζει να εκφράσει την γνώμη του ακόμη κι αν είναι αιρετική.  Που τολμάει να περπατήσει σε ατραπούς που δεν τολμούν οι άλλοι, εντέλει είναι ο άνθρωπος που όλοι ζηλεύουν για το θάρρος του να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο για το ίδιο αλλά και για τους γύρω του, αλλά δεν τολμούν να τον μιμηθούν.  Είμαι σίγουρη πως θα τον αναγνωρίσετε αν τον συναντήσετε γιατί είναι ολοφάνερα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. 

 

Έχετε μεταφράσει πολλούς λογοτέχνες.  Ποιο από τα βιβλία αυτά ξεχωρίζετε;

Μου ζητάτε να ξεχωρίσω κάποιο από τα παιδιά μου και αυτό δεν είναι δίκαιο.  Σίγουρα κάποια από αυτά είναι πιο όμορφα από τα άλλα, πιο έξυπνα, πιο ξεχωριστά.  Αλλά είναι σίγουρα όλα τους παιδιά μου και τα αγαπώ εξίσου.


Ποιοι είναι  οι λογοτέχνες που ξεχωρίζετε και που ίσως  σας "κινητοποίησαν" να γράψετε;

Δεν κινητοποιήθηκα από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς για να γράψω, παρόλο που διάβαζα λογοτεχνία από τα δώδεκα μου. Απλά η ανάγκη αυτή βγήκε εντελώς αυθόρμητα από μέσα μου. Ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί όλα αυτά που κουβαλούσα από παιδί, από την εφηβεία μου και αργότερα από την ενήλικη ζωή μου, ας πούμε κάτι σαν ομοιοπαθητική ψυχανάλυση κι αυτό με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα τον συμπαντικό εαυτό μου, αυτήν την μικρή κουκίδα στην απεραντοσύνη του κόσμου μας.  

 

Θέλετε να μας μιλήσετε για τη σχέση σας με τον Βόλο και τη Μαγνησία;

Είναι μια ερωτική σχέση από αυτές τις κεραυνοβόλες που χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου και λες εδώ θα μείνω αν είναι και για πάντα ακόμα καλύτερα.  Αυτός ο έρωτας για το χωριό μας, το κάναμε δικό μας χωριό, τον Άγιο Λαυρέντη εννοώ κρατάει ακόμη με την ίδια σφοδρότητα της πρώτης επαφής.  Νιώθω ευλογημένη που έχω το σπίτι μου σ’ αυτό το μαγικό βουνό που λέγεται Πήλιο και από όπου απολαμβάνω τον Βόλο και την θάλασσα του να στραφταλίζει μπροστά στα μάτια μου σαν πολύτιμο πετράδι.


Κώστια Κοντολέων,

"Μέσα από τις ζωές των άλλων",εκδ.Ψυχογιός.




Το βιβλίο από μια οικογενειακή σάγκα μετατρέπεται σε μια πορεία ενηλικίωσης της Πέτρας που οδηγεί στην ελευθερία. Αλλά η  Πέτρα, μέσα στο αφηγηματικό σύμπαν της Κοντολέων συμβολίζει τη νέα τάξη πραγμάτων που αναδύεται στην ελληνική κοινωνία μετά τη Μεταπολίτευση. Είναι η ίδια η μορφή της κοινωνικής «μεταπολίτευσης». Γίνεται το σύμβολο της νέας συλλογικής συνείδησης που σκέφτεται διαφορετικά, κρίνει, εναντιώνεται σε ό,τι την υποβαθμίζει, μετριάζει τους κοινωνικούς περιορισμούς που της επιβάλλονται και ταυτόχρονα δε συμβιβάζεται με τα πρότυπα της παλιάς εποχής. Και είναι αυτή η ουσιαστική προσφορά αυτού του βιβλίου. Να δείξει τους συμβολισμούς μια κοινωνικής μεταστροφής που συντελέστηκε ως αποτέλεσμα του εικοστού αιώνα και των πολιτικών, ιστορικών και κοινωνικών του αγκυλώσεων,γράφει η Τέσυ Μπάιλα για το βιβλίο.

Η Κοντολέων γράφει αυτό το βιβλίο και κινείται μέσα στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα. Πόλεμος, τρένα που τρέχουν προς τον αφανισμό του Άουσβιτς, Εβραίοι που πηδούν από αυτά για να αλλάξουν την τύχη των συνανθρώπων τους, εμφύλιος σπαραγμός, Ιουλιανά, αποστασία, χούντα, Πολυτεχνείο, Μεταπολίτευση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό έχουν κινηθεί πολλά σύγχρονα μυθιστορήματα. Στην πραγματικότητα αυτό όμως που κάνει διαφορετικό το βιβλίο της Κοντολέων είναι ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας στρέφεται προς αυτά τα γεγονότα. Συχνά με λιτές εκφράσεις που προσδίδουν ένταση καταγράφει την πέτρινη αυτή εποχή και το κάνει με μια αμεσότητα στην έκφραση, με συμπυκνωμένες προτάσεις που εντείνουν το ουσιώδες σε ό,τι περιγράφει.



Βιογραφικό.

Η Κώστια Κοντολέων  είναι Ελληνίδα συγγραφέας και μεταφράστρια. Χρησιμοποίησε και το ψευδώνυμο Άννα Δομηνίκου.. Έχει μεταφράσει πάνω από 100 βιβλία(συλλογές παραμυθιών και κυρίως μυθιστορήματα για ενήλικες, εφήβους και παιδιά) και έχει τιμηθεί το 1992 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης.Έχει ακόμα βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, την Ένωση Μεταφραστών και από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα. Συγγραφέας πέντε μυθιστορημάτων και μιας συλλογής διηγημάτων. Υπήρξε και για τέσσερα χρόνια υπεύθυνη του ένθετου για το βιβλίο της εφημερίδας "Αδέσμευτος της Κυριακής". Είναι παντρεμένη με τον συγγραφέα Μάνο Κοντολέων και έχουν δύο παιδιά.





23 Απριλίου -Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου


Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Το 1616,στις 23 Απριλίου, έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων: ο Ισπανός συγγραφέας του Δον Κιχώτη Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και ο Άγγλος δραματουργός Γουίλιαμ Σέξπιρ. Με αφορμή το διπλό αυτό γεγονός, η UNESCO έχει καθιερώσει την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου.

Στην Καταλονία, την ημέρα αυτή εορτάζεται η Μέρα των Βιβλίων και των Ρόδων, μία τοπική παραλλαγή της Γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, που συνδυάζεται με την εορτή του προστάτη της περιοχής, Αγίου Γεωργίου. Με το σύνθημα «Ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα», ο άνδρας θα χαρίσει στην αγαπημένη του ένα τριαντάφυλλο κι αυτή θα του το ανταποδώσει με ένα βιβλίο.

Στο επίκεντρο των εκδηλώσεων, ο περίφημος δρόμος της Βαρκελώνης «Λα Ράμπλα», η πιο ζωντανή γωνιά της πόλης, «ο μόνος δρόμος, που δεν ήθελα να τελείωνε ποτέ», όπως είχε πει κάποτε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτιμάται ότι μόνο την ημέρα αυτή διακινούνται στην Βαρκελώνη 500.000 βιβλία και 4 εκατομμύρια τριαντάφυλλα.


Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, με τη συνεργασία της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, καθιερώνει από φέτος και στην Ελλάδα την 23η Απριλίου ως Ημέρα Βιβλίου. Πρόκειται για μια πολυσύνθετη προσπάθεια με κεντρικό μήνυμα «διαβάζω & αλλάζω», με σκοπό όχι μόνο να δημιουργηθούν νέοι, αλλά και να κινητοποιηθούν οι παλιοί αναγνώστες και όλοι μαζί να οδηγηθούν στα βιβλιοπωλεία και στις βιβλιοθήκες όπου ζει και αναπνέει το βιβλίο.

Το πρόγραμμα για το 2016 περιλαμβάνει:

Υποστήριξη και αιγίδα Υπουργείων Πολιτισμού και Παιδείας, συμπαράταξη ΟΠΑΝΔΑ Δήμου Αθηναίων, Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, Ελληνικού Τμήματος UNESCO.
Εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας στα δημόσια σχολεία για αναφορά και συζήτηση στην τάξη. Το διδακτικό προσωπικό θα ενθαρρύνει τους μαθητές να επισκεφθούν βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες και να παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις της ΗΒ 2016.
Επικοινωνία με τα ιδιωτικά σχολεία. Ενημέρωση μαθητών, συζητήσεις στην τάξη, διοργάνωση παρουσιάσεων και ομιλιών σε τάξεις.
Υποστήριξη από τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, ενημέρωση του κοινού τους και διοργάνωση εκδηλώσεων.
Διανομή αφίσας σε βιβλιοπωλεία, δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, ΚΕΠ, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δημοτικά καταστήματα.
Διανομή αυτοκόλλητων σημάτων και σελιδοδεικτών.
Προβολή τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σποτ στον Alpha, σε ιδιωτικά κανάλια και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Παρουσία των διοργανωτών σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές ενημερωτικές εκπομπές.
Διοργάνωση Λογοτεχνικού Περιπάτου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.
Δημιουργία ιστοσελίδας www.greekbookday.gr
Δημιουργία hashtag  #greekbookday ή #diavazo_allazo για επικοινωνία μέσω των social media.
Το λογότυπο «διαβάζω & αλλάζω» έχει σχεδιαστεί ώστε να αφήνει περιθώριο στη δημιουργική φαντασία του κάθε αναγνώστη που μπορεί να το παραλλάξει, εκφράζοντας ο καθένας τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Στόχος είναι να κατακλυστούν τα κοινωνικά δίκτυα από τέτοιο πρωτότυπο υλικό.

17 Απριλίου 2016

Μαρία Αλμπανίδου "Το να γράφω ποίηση λειτουργεί λυτρωτικά"


      Μαρία Αλμπανίδου

"Το να γράφω ποίηση λειτουργεί λυτρωτικά"


Για την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Ίασις,που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "το Κοντύλι" η συζήτηση με τη Μαρία Αλμπανίδου.
Εξηγεί πώς από  τα τετράδια της Sarah Kay όπου κατέγραφε τις πρώτες ποιητικές απόπειρες στην περίοδο της εφηβείας και μετά από τις σπουδές στη Νομική και την ενασχόλησή της με τη δικηγορία αποφάσισε να εκδώσει τα ποιήματά της.Τι είναι αυτό που την εμπνέει,πόσο σημαντική είναι η χρήση του διαδικτύου στην διάδοση της ποίησης αλλά και τι σημαίνει ο Βόλος για εκείνη;
΄Ιασις, ο τίτλος της πρώτης σας ποιητικής συλλογής με 24 ποιήματά σας. Πείτε μας λίγα λόγια.

Είναι κάποια ποιήματα που έγραψα το 2001 και στη συνέχεια από το 2012 και μετά και μέχρι το 2014. Καλύπτουν μια περίοδο της ζωής μου όπου ό,τι ήθελα να εκφράσω το εξέφραζα με την ποίηση. ΄Ηταν κάτι σαν κάθαρση καθώς βίωνα διάφορα συναισθήματα από τα ερεθίσματα που είχα γύρω μου, για τα οποία δεν μπορούσα να μιλήσω και ο μόνος τρόπος να κάνω κάτι για αυτά ήταν να τα αποτυπώσω στο χαρτί. Αλλά επίσης ήταν και σαν να ξανασυστηνόμουν μ΄αυτή την πλευρά του εαυτού μου καθώς είχα, πριν απ΄αυτή την περίοδο, αρκετά χρόνια να γράψω.


Πόσο συνάδουν η νομική επιστήμη με την ποίηση ;

Το φλερτ ανάμεσα στη νομική επιστήμη και την ποίηση καλά κρατεί. Πολλοί από τους μεγάλους μας ποιητές ξεκίνησαν να σπουδάζουν Νομική, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Κωστής Παλαμάς και άλλοι όπως ο νομπελίστας ποιητής μας  Γιώργος Σεφέρης την τελείωσαν. Η νομική επιστήμη σου μαθαίνει να έχεις έναν αναλυτικό και δομημένο τρόπο σκέψης κάτι που βοηθάει πολύ τον ποιητικό λόγο. Σε βοηθάει να αναλύεις τόσο αυτά που σκέφτεσαι όσο και αυτά που βλέπεις γύρω σου και στη συνέχεια δομημένα και όχι άναρχα να τα καταγράφεις στο χαρτί.


Η συγγραφή ποιημάτων προϋποθέτει επάρκεια γλωσσική και δομή-τεχνική. Τι απαντάτε σε όσους θεωρούν την ποίηση άτεχνη έκθεση (καταιγισμού) συναισθημάτων;


Καταρχήν, για να γράψεις ποίηση κάποιων αξιώσεων, πρέπει να έχεις διαβάσει πολύ, τόσο λογοτεχνία όσο και ποίηση. Αλλιώς δεν γράφεις. Απλώς παραθέτεις, όπως πολύ σωστά λέτε, συναισθήματα κι αυτό δεν είναι ποίηση. Έπειτα πρέπει να έχεις, όπως ανέφερα και πιο πάνω, έναν οργανωμένο και αναλυτικό τρόπο σκέψης, ώστε να μπορείς να μεταφέρεις στο χαρτί όσο καλύτερα γίνεται αυτά που βλέπεις γύρω σου αλλά και αυτά που νιώθεις γι αυτά που βλέπεις. ΄Ενας από τους αγαπημένους μου ποιητές, ο ΄Εζρα Πάουντ σε μια συνέντευξή του στο Paris Review λέει : “ Προσπαθείς ν΄ αποδώσεις τη ζωή μ ένα τρόπο ώστε να μη γίνεις βαρετός για τους άλλους και προσπαθείς να βάλεις στο χαρτί αυτά που βλέπεις”. Κι ακόμη κι αν γράφεις με ελεύθερο στίχο πρέπει να έχεις μια οργάνωση στο ποίημά σου. Δεν μπορείς να γράφεις ό,τι σου κατεβαίνει. Συνεπώς όσοι την θεωρούν άτεχνη έκθεση (καταιγισμού) συναισθημάτων δεν έχουν ιδέα από ποίηση, θα έλεγα.


Ποίησις-΄Ιασις: Λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά η συγγραφή ποίησης σε εσάς;

Γράφω παντός καιρού, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και σε οποιοδήποτε μέρος. Γράφω σε καφέ, στο λεωφορείο, στο σπίτι οπουδήποτε. Αλλά τα καλύτερα ποιήματά μου τα έχω γράψει όταν δεν είμαι καλά. Είναι αυτό που λένε : “ What is bad for your heart, is good for your art” ή αλλιώς αυτό που είναι κακό για την καρδιά σου, είναι καλό για την τέχνη σου. ΄Οταν νιώθω πιεσμένη, στρεσαρισμένη ή  περνάω δύσκολα, το να γράφω ποίηση λειτουργεί λυτρωτικά.


Πότε γράψατε το πρώτο σας ποίημα;

Το έγραψα 12 χρονών. Τότε πρωτοσυστήθηκα με την ποίηση μου κι έγραψα το πρώτο μου ποίημα. Είχα ένα τετραδιάκι της Sarah Kay, όπου έγραφα τα πάντα, που μου συνέβαιναν και εκεί έγραψα και τα πρώτα μου ποιήματα.


Πότε αισθανθήκατε έτοιμη να εκδώσετε τα ποιήματά σας; Τι (ή ποιος) σας κινητοποίησε;

 Είναι μια μεγάλη ιστορία. Για χρόνια δεν ήθελα να εκδώσω την ποίησή μου. Την θεωρούσα κομμάτι της ψυχής μου,  αν και τα ποιήματά μου τα έδινα σε φίλους και συγγενείς να τα διαβάσουν ή τα χάριζα. ΄Εχω χαρίσει πάρα πολλά ποιήματά μου. Αυτοί οι φίλοι με κινητοποίησαν και να τα εκδώσω. Και κάποια στιγμή που ήταν μια μαγική στιγμή το αποφάσισα και άρχισα να διαλέγω κάποια ποιήματα που μου άρεσαν πραγματικά από την περίοδο που σας προανέφερα. Τότε ήταν που μια φίλη μου σύστησε τον πολύ αγαπητό και καλό μου πλέον φίλο και συνεργάτη από τις εκδόσεις Κοντύλι, τον Δημήτρη τον Παντελή που μόνο καλά λόγια έχω να πω για την συνέπειά του και την μεθοδικότητά του και   έτσι  δημιουργήθηκε με πολλή αγάπη και φροντίδα και από τους δυο μας αυτό το βιβλίο.


Το διαδίκτυο ως μέσο διάδοσης της ποιητικής δουλειά σας. Πόσο εύχρηστο είναι, αλλά και ποιες παγίδες εντοπίζετε;

΄Ολοι πλέον σήμερα χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο και τα social media για τα πάντα, ειδικά για την προώθηση της  ποιητικής μας δουλειάς. Θεωρώ ότι είναι ένα καλό εργαλείο αρκεί να ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις. Μπορείς να βρεις ηλεκτρονικά περιοδικά και blogs, που μπορούν να δημοσιεύσουν ό,τι έχεις γράψει αλλά μπορείς να βρεις και μη έγκυρους ιστότοπους που μόνο με την ποίηση δεν ασχολούνται. Πρέπει να μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα στις πολλές επιλογές που έχεις, τις καλύτερες.


Ποιοι είναι οι δικοί σας αγαπημένοι ποιητές;

Καταρχήν ένας από τους αγαπημένους μου, όπως είπα και πιο πάνω, είναι ο ΄Εζρα Πάουντ. Λατρεύω την ποίησή του. Επίσης αγαπώ κι έχω διαβάσει πολύ τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιάννη Ρίτσο,  τον Κωστή Παλαμά, τον Κ. Π. Καβάφη κι από γυναίκες την Μάτση Χατζηλαζάρου και την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.


 Ο Βόλος και η αναμφισβήτητη φυσική ομορφιά του. Πόσο νομίζετε ότι “υποβάλλει” την ποιητική έμπνευση η πόλη μας;

Πιστεύω πάρα πολύ. Όλη αυτή η ομορφιά γύρω μας είναι φυσικό να γεννά πολύ πρωτοποριακά και καλλιτεχνικά πράγματα. Η ποίηση εμπνέεται από τη φύση και την ομορφιά.

 

Τι σημαίνει ο Βόλος για σας;

Είναι ο τόπος που γεννήθηκα. Και παρά τις διάφορες διαδρομές που ακολούθησα κατά καιρούς κατέληξα εδώ. Είναι οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, ο τόπος που δημιουργώ. Είναι η δική μου Ιθάκη.


Βιογραφικό.

   Η Μαρία Αλμπανίδου γεννήθηκε στο Βόλο, όπου και κατοικεί. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έκανε το Μεταπτυχιακό της στον Κλάδο των Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι απόφοιτος της Παιδαγωγικής Σχολής της ΑΣΠΑΙΤΕ-ΣΕΛΕΤΕ. Εργάστηκε στο Βόλο ως δικηγόρος. ΄Εχει εργαστεί επίσης στις φυλακές Κασσαβέτειας ως συντονίστρια προγραμμάτων εκπαίδευσης σε ανήλικους για λογαριασμό του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δημιούργησε στο Βόλο την μη κυβερνητική οργάνωση “ ' Αρσις” για ανήλικους που απειλούνται από το φάσμα του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτή είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.




10 Απριλίου 2016

Λίνα Φυτιλή "Η τέχνη μπορεί να δίνει μορφή στην εμπειρία." "Η ανάγνωση είναι μια σπουδαία τέχνη. Πολλοί το αγνοούν αυτό."


                 Λίνα Φυτιλή 



"Η τέχνη μπορεί να δίνει μορφή στην εμπειρία."


"Η ανάγνωση είναι μια σπουδαία τέχνη. Πολλοί το αγνοούν αυτό."



Με αφορμή τη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Παράξενο καλοκαίρι, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Εστίας,και παρουσιάζεται σήμερα στον τόπο διαμονής της,στον Αλμυρό, η σημερινή συζήτηση με την 

εκπαιδευτικό και συγγραφέα Λίνα Φυτιλή.

Η συγγραφέας μιλά για τη δομή του βιβλίου της,για την ποιητική ματιά του λόγου της και  για τα μέσα με τα οποία η ίδια καλλιεργεί τη φιλαναγνωσία στους μαθητές της.


"Παράξενο καλοκαίρι", ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων σας.Πείτε μας λίγα λόγια.

Πρόκειται για δώδεκα ιστορίεςθραύσματα αφηγήσεωνμε σιωπές,  αλληγορίεςμικρέςεκρήξεις σε μια εποχή σπαρακτικά ευμετάβλητηΠίσω από το φόντο των ιστοριώναυτώνόλες του χρόνουοι εποχές περνούν σεμια αέναη συνέχεια.

 

Πόσο αυτοαναφορικά είναι τα διηγήματά σας;

Ελάχιστα. Εννοώ ότι είναι σχεδόν όλα αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Αν κάποια προσωπικά στοιχεία περνούν στο κείμενο, αυτόγίνεται ασυναίσθητα. Πάντα μεταφέρεις κάτιαπό σένα στο κείμενό σου. Αλλά ως εκεί. Η μόνη ιστορία που έχει ψήγματα αλήθειας, είναι ο Αράπηςπου μου την αφηγήθηκε πριν απόχρόνια η νονά μου. Φυσικά την μεταμόρφωσα, την έγραψα με τον δικό μου τρόπο. Κράτησα όμωςτον βασικό σκελετό της αφήγησης.

 

Πόσο απέχουν χρονικά το πρώτο από το τελευταίο διήγημα;

Περίπου δύο με δυόμισι χρόνια. Είχα γράψει κι άλλα διηγήματα αλλά επέλεξα τα έντεκα. Την τελευταία στιγμή, πριν στείλω το γραπτό μου, προέκυψε το Σπίτι. Γράφτηκε μέσα σε ένα με δύο εικοσιτετράωρα. Από το πρωί μέχρι τοβράδυ. Εκείνες τις μέρες ένιωθα λες και θα τελείωνε ο κόσμος αν δε γραφόταν αυτή η ιστορία.

 

Με δεδομένη την ποιητική ματιά που διατρέχει τη γραφή σας, καθώς και την πρόσφατη ποιητική σας συλλογή με τίτλο Mυθική μέρα,πόσο η ποίηση "υποβάλλειτην συγγραφή σας σε πεζό λόγο;

Η ποίηση πάντα με επηρέαζε. Ακόμη κι οι "νύχτες της άχρωμης κιμωλίας", που πλέονέχουν εξαντληθεί κι είναι γραμμένες πριν από αρκετά χρόνια, βρίθουν από στοιχεία ποίησης.Ο επιμελητής που είχα τότε, ο ΔημήτρηςΘάνας, μου έλεγε ότι ήταν τόσο σφιχτό το κείμενο σαν να διάβαζε ένα μεγάλο ποίημα. Με τον καιρό η ποίηση με έμαθε να συμπυκνώνω νοήματα, να αφαιρώ, να γίνομαι πιο λιτή κι ελλειπτική στην έκφραση. Είναι ένα προνόμιο.

 

 

Το πρώτο σας βιβλίο εκδόθηκε σχεδόν είκοσι χρόνια πριν.Από πότε καταπιάνεστε με τη συγγραφή;

Ξεκίνησα γράφοντας ποιήματα στα δεκάξι. Στα είκοσι δύοόντας φοιτήτρια έστειλα το πρώτο μου βιβλίο στις εκδόσεις Καστανιώτηχωρίς να γνωρίζω κανέναν στο χώρο. Εννιά μήνες αργότερα, ενώ το είχα σχεδόν ξεχάσειμου τηλεφώνησαν. Έτσι ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια. Από παιδί διάβαζα πολύ, ο κόσμος των βιβλίων ήταν και παραμένει για μένα ένας τόπος ανεξάντλητης ομορφιάςένας κόσμος φωτερής σαγήνης.

 

Τι κινητοποίησε την πένα μιας δασκάλας να ανοιχτεί στην περιπέτεια της γραφής;

Υπήρχε ένας πυρήνας πραγμάτων που με απασχολούσαν κρυφά, πράγματα που ντρεπόμουν να πω από τη μία μεριά αλλά που ήθελα από την άλλη, να μοιραστώ με τους ανθρώπους. Βρήκα τελικά τον τρόπο και το κουράγιο. Η τέχνη μπορεί να δίνει μορφή στην εμπειρία.  

 

Πόσο το διαδίκτυο βοηθά στην γνωριμία της δουλειάς σας με το αναγνωστικό κοινό; (Ζείτεκαι εργάζεστε στον Αλμυρό Μαγνησίας)

Βοηθάει αρκετά δεδομένου ότι γνωρίζειςκόσμο, ανταλλάσσεις πληροφορίεςενημερώνεσαι. Άλλωστε όταν ζεις στην επαρχία, αυτή η ανάγκη είναι πιο επιτακτική.

 

Ακούγεται συχνά ότι στην Ελλάδα οι συγγραφείς τείνουν να γίνουν περισσότεροι από τους αναγνώστες. Τι έχετε να πείτε σχετικά;

ΙσχύειΟ Κούντερα είχε πει κάποτε ότι η γραφομανία είναι φαινόμενο της εποχής,εξαιτίας της ευμάρειας στην οποία ζούμε.Πάντως η γραφή προυποθέτει να είσαι κι ο ίδιος πολύ καλός αναγνώστης. Η ανάγνωση είναι μια σπουδαία τέχνη. Πολλοί το αγνοούν αυτό. 

 

Ποιοι είναι οι δικοί σας αγαπημένοι λογοτέχνες;

Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς και θα αδικήσω πολλούς. Επιγραμματικά θα αναφέρω τονΒαλτινότον Πετσετίδητον Γ. Χειμωνάτον Κ. Ακρίβο, τον Δ. Σωτηρίουτην ΈρσηΣωτηροπούλου. Τον Ταμπούκιτον Τσέχωφτον Καλβίνο

 

Ασκείτε το λειτούργημα της δασκάλας.Πόσο πιστεύετε 

ότι ευθύνεται το σχολείο για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας; Εσείς, ως συγγραφέας,δίνετε ερεθίσματα στα παιδιά;

ΠροσπαθώΣυνήθως εκπονώ προγράμματα φιλαναγνωσίας με τους μαθητές μου στο μάθημα της ευέλικτης ζώνης. Επίσης τους προτρέπω να δανείζονται βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου. Το σχολείο έχει το μερίδιο της ευθύνης τουόπως η οικογένεια κι η πολιτεία. Αν σε μια οικογένεια δεν μπαίνουν δέκα - είκοσι βιβλία,ας πούμε το χρόνο, πώς ένα παιδί θα γίνει μελλοντικά καλός αναγνώστηςΉ αν δεν βλέπει κανέναν στο σπίτι να διαβάζει; Η αναγνωστική συνήθεια πρέπει να ξεκινάει από νωρίς.






Λίνα Φυτιλή,Παράξενο καλοκαίρι,Βιβλιοπωλείον της Εστίας 


 

Κουνάω το κεφάλι και σκέφτομαι, ότι μπορεί αυτές οι ιστορίες να είναι γέννημα - θρέμμα της φαντασίας της, ότι τις κατεβάζει από το μυαλό της, μόνο και μόνο για να μ’ εντυπωσιάσει. Αλλά δεν είμαι σίγουρη. Έτσι δε λέω τίποτα, ρίχνω μια ματιά στον σκοτεινό δρόμο, στην πινακίδα απέναντι, που με το ζόρι ξεχωρίζει πια, στις φιγούρες μας που αχνοφέγγουν στο τζάμι και στις ξεχειλωμένες σκιές μας, που απλώνονται στο δωμάτιο. Για μια στιγμή νομίζω ότι είναι οι πλασματικές μορφές άλλων ανθρώπων, προγόνων από το παρελθόν, που μας επισκέφτηκαν απόψε, έτσι για να πάρουν μια ιδέα από το σύγχρονο κόσμο και ν’ ακούσουν τις κουβέντες μας, να δουν αν σκεφτόμαστε καθόλου τα περασμένα ή τα ’χουμε ξεχάσει.

Δώδεκα ιστορίες για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα κενά που αφήνουν, για τη συγκυρία που θολώνει τη σκέψη, για όνειρα που ξαναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους. Παρόν και παρελθόν βαδίζουν χέρι χέρι πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Άνθρωποι καθημερινοί αναζητούν τρόπους πίσω από σημαντικά ή ασήμαντα γεγονότα, για ν’ ανατρέψουν την πορεία της  ζωής τους. Ψάχνουν τις αντιστάσεις τους σε έναν κόσμο όπου όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. 


Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα το 1974. Ζει στον Αλμυρό Μαγνησίας και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Το 1997 δημοσιεύτηκε η νουβέλα της, Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας, Καστανιώτης. Το 2011 εκδόθηκε το  μυθιστόρημα , Τώρα είναι αργά, Απόπειρα. To 2014 ακολούθησε η ποιητική  συλλογή , Μυθική Μέρα, Ενδυμίων.

 

 

Πρόσκληση

 

ΟΙ Εκδόσεις της Εστίας και το Περιφεριακό τμήμα χορού Αλμυρού Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Λίνας Φυτιλήτην Κυριακή 10 Απριλίου 2016 και ώρα 11:30’ π.μ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ειδικού Σχολείου Αλμυρού.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Η κ. Χρυσούλα Κοντογεωργάκη Τσαμανή, πρόεδρος της Φιλαρχαίου Εταιρείας ΑλμυρούΕκπαιδευτικός, η Αγγελική Μπαρμπερίουφιλόλογος και η συγγραφέας.