Λένα Διβάνη
«Αρκεί να βρεθείς μια στιγμή στην ατελείωτη σαβάνα της Παταγονίας για να αντιληφθείς ότι δεν είσαι παρά ένα μυρμήγκι στην πατούσα του σύμπαντος και να πάψεις να παριστάνεις τον σπουδαίο.»
Τι έμαθε περπατώντας στον κόσμο μοιράζεται μαζί μας η Λένα Διβάνη στο νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη .
Ένα βιβλίο με περιγραφές τοπίων ,πολιτισμών και ηθογραφικών στοιχείων από Ελβετία ,Νέα Ζηλανδία ,Αιθιοπία,Κούβα,Βιετνάμ,
Η Λένα Διβάνη άφησε τη γενέτειρά της,τον Βόλο,στα 18 της χρόνια και ακολούθησε σπουδές και ακαδημαϊκή καριέρα στην Αθήνα.
Διδάσκει Ιστορίας εξωτερικής πολιτικής στη Νομική σχολή της Αθήνας,ενώ παράλληλα οργώνει τον κόσμο.
Κι ενώ μας αποκαλύπτει την επόμενη εξόρμησή της στο Περού,δηλώνει πως ο Βόλος είναι για εκείνη η πρώτη της αγάπη και η παντοτινή .
Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο,ένα βιβλίο σας που συγκαταλέγεται στις ταξιδιωτικές εντυπώσεις με τη γνώριμη αυτοβιογραφούμενη γραφή σας.Θέλετε να μας δώσετε κάποια στοιχεία;
Είναι ένα βιβλίο που ανοίγοντάς το ανοίγεις μια πόρτα σ΄ένα δρόμο, ξεκινάς μια περιπέτεια, ακολουθώντας τη συγγραφέα, εμένα δηλαδή, καθώς οργώνει τις πέντε γωνιές της γης, από το Βιετνάμ μέχρι τη Γη του πυρός. Κλαις λίγο, γελάς πολύ, μαθαίνεις, σκέφτεσαι. Αυτός ήταν ο στόχος μου όταν αποφάσισα να μοιραστώ τις απίστευτες ιστορίες που έζησα με τους αναγνώστες μου.
Διαβάζοντας το τόσο ενδιαφέρον βιβλίο σας σκεφτόμουν ότι συνήθως βιαζόμαστε να μοιραστούμε τις δυνατές εμπειρίες μας .Εσείς,ωστόσο, περιμένατε αρκετά μέχρι να τις καταθέσετε στους αναγνώστες ....
Πράγματι, περίμενα αρκετά. Δεν ήθελα να είμαι συγγραφέας όταν έκανα αυτά τα ταξίδια, ήθελα να αδειάσω το μυαλό μου, να ξεκουραστώ από τον εαυτό μου, να είμαι μια ταξιδιώτισσα και τίποτα άλλο. Αλλά ποιόν πήγαινα να κοροϊδέψω; Συγγραφέας είμαι από κούνια, μάζευα λοιπόν τις ωραιότερες εμπειρίες και τελικά δεν άντεξα. Ήταν βλέπετε πολύ ωραίες για να τις κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου!
Πόσο δύσκολο ήταν ως άνθρωπος της πόλης και των βιβλίων να αφήσετε την καρέκλα του γραφείου σας για τα ταξίδια που κάνατε ;
Καθόλου δύσκολο. Όταν γράφω βιδώνομαι στην καρέκλα μου για ώρες, μέρες, μήνες. Αλλά όταν δεν γράφω είμαι συνέχεια στο δρόμο. Η οικογένειά μου λέει ότι γεννήθηκα με τη βαλίτσα στο χέρι -όπως άλλωστε και όλη η οικογένειά μου. Αλλωστε μην ξεχνάμε: πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει!
Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι βασικά στοιχεία της γραφής σας .Είναι και στάση ζωής ,να υποθέσω ;
Ναι, ναι, είναι συνειδητή απόφαση όσο και έμφυτη κλίση. Νομίζω κατάλαβα σε μικρή ηλικία ότι η ζωή είναι μικρή κι εμείς οι άνθρωποι ασήμαντοι. Γιατί να παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο σοβαρά; Τα ταξίδια μου το επιβεβαίωσαν. Αρκεί να βρεθείς μια στιγμή στην ατελείωτη σαβάνα της Παταγονίας για να αντιληφθείς ότι δεν είσαι παρά ένα μυρμήγκι στην πατούσα του σύμπαντος και να πάψεις να παριστάνεις τον σπουδαίο.
Οι διαφορετικές νοοτροπίες και πολιτικές που συναντήσατε σε τι σας έκαναν να εκτιμήσετε τη χώρα μας;
Όταν πάει κανείς στα χωριά της Αφρικής και δει την απόλυτη εγκατάλειψη, την πιο έσχατη φτώχεια, την πιο απίστευτη περιφρόνηση στην ανθρώπινη ζωή, θα νιώσει ευγνωμοσύνη που γεννήθηκε στην Ελλάδα, όσο πτωχευμένη και άθλια αν του φαίνεται. Είμαστε προνομιούχοι, πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Και ποια προβλήματα θεωρείτε ότι δεν θα επιλυθούν ποτέ λόγω της δικής μας νοοτροπίας ;
Φοβάμαι ότι αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα, είμαστε βολεμένοι όσο και να παριστάνουμε τους εξεγερμένους. Ούτε αξιολόγηση θέλουμε να γίνει στα πανεπιστήμια για να βελτιωθούν, ούτε το δημόσιο να αλλάξει, ούτε οι πολιτικοί μας να αλλάξουν. Θέλουμε να ακούμε υποσχέσεις και γλυκά ψέματα. Γι αυτό και οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αθλιότητα παραμένει.
Ως συγγραφέα (γιατί έχετε κι άλλες ιδιότητες) το αναγνωστικό κοινό σας αγάπησε μέσα από τα μυθιστορήματά σας.Πώς κρίνετε την παραγωγή των μυθιστορημάτων σήμερα ;
Νομίζω πως βγαίνουν ωραία πράγματα και από τους γνωστούς συγγραφείς αλλά και από τους νέους που ξεκινάνε τώρα. Το βλέπει κανείς και στα βιβλιοπωλεία. Το μόνο κομμάτι στην ελληνική παραγωγή όπου υπάρχει ανάπτυξη είναι τα βιβλία!
Αλήθεια ,τι ήταν αυτό που σας έκανε να στραφείτε στη συγγραφή βιβλίων ;
Δεν ξέρω. Νομίζω ότι γεννήθηκα γι αυτό. Σίγουρα πάντως ζω γι αυτό, για να σας διηγούμαι τον κόσμο.
Η ακαδημαϊκή σας καριέρα τι γεύση σας έχει αφήσει;
Το πανεπιστήμιο από την αρχή που μπήκα ως φοιτήτρια μέχρι σήμερα που είμαι καθηγήτρια μου έχει αφήσει την πιο πικρή και την πιο γλυκιά γεύση του κόσμου. Η πικρή είναι οι αθλιότητες που λαμβάνουν χώρα εκεί μέσα και η γλυκιά είναι οι φοιτητές μου. Τίποτα δεν με κάνει πιο χαρούμενη από το μπαίνω το πρωί μέσα σε μια γεμάτη αίθουσα από χαμογελαστά και θορυβώδη 18χρονα έτοιμα να μάθουν τα πάντα για τα πάντα.
Ποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα σας άγγιξε και θα θέλατε να μας προτείνετε ;
Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η αλληλογραφία του Καποδίστρια με τη Ρωξάνδρα Στούρτζα, έργο ζωής της Ε. Κούκκου. Μια άλλη εποχή, η Ελλάδα που προσπαθεί να γεννηθεί αλλά από τότε σκοτώνει τα παιδιά της.
Το ταξίδι στον κόσμο το σταματήσατε ή έχετε κι άλλα ταξίδια κατά νου;
Αστειεύεστε; Το ταξίδι δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο έχω πόδια να περπατάω και μάτια να βλέπω. Το επόμενο μεγάλο είναι για τον Ιούλιο, το Περού των Ίνκας.
Εκτός από τη φυσική φθορά που επιφέρει ο χρόνος ,τι νομίζετε ότι γερνά έναν άνθρωπο ;
Η επανάληψη, η ρουτίνα που σε κάνει άνθρωπο-τρόλευ. Αυτήν αποφεύγω σαν το διάολο με το θυμίαμα και γι αυτό δεν πρόκειται να γεράσω εύκολα!
Ο Βόλος,εκτός από γενέτειρά σας,τι άλλο σημαίνει για εσάς;
Ο Βόλος για μένα είναι η ΙΟΝ αμυγδάλου μου: Η πρώτη αγάπη και παντοτινή!
Θα θέλατε να κλείσουμε με μια ευχή ;
Εύχομαι σε όλους μας την καινούρια χρονιά που ξημερώνει να τα αφήσουμε όλα τα μαύρα πίσω μας και να ταξιδέψουμε μακριά με αεροπλάνα, με βαπόρια, με τρένα ή έστω με το μυαλό μας (που είναι και δωρεάν).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου